Zoë Lewis komt uit Engeland, maar woont nu al vijftien jaar in Amerika. Tussendoor tourde ze over de hele wereld, en het resultaat is Amerikaanse muziek met een Engelse tongval, Caribische invloeden, vleugjes Ierland en snufjes van overal en nergens. Ze had bij ons al meteen een streepje voor doordat ze op haar cd-hoesje met donderkopjes op de foto staat. De titel van die cd spreekt ons ook al aan: Small Is Tremendous, dat in het gelijknamige liedje verder gaat met “…because the littlest things make the biggest sense.” Zo is het maar net!

Zoë’s Rubber Band bestaat geheel uit zeer getalenteerde vrouwen die een heel scala aan instrumenten bespelen. Lewis zelf speelt piano, gitaar, harmonica, percussie en ukelele, en dan nog erg goed ook. Haar liedjes zijn aandoenlijk, aangrijpend en soms heel erg grappig. Luister maar eens naar het enige live-nummer op de cd, Snow White, dat gaat over “de dag waarop Sneeuwwitje “the F-word” gebruikte”. Daar kun je ook meteen horen dat Zoë alleen een gitaar nodig heeft om een zaal vreselijk aan het lachen te krijgen. Op andere nummers laat ze met haar band horen dat ze haar eigen nummers allemaal geïnspireerd kan brengen, met soms verrassend mooie arrangementen. Bovendien zijn de zelfgeschreven liedjes zonder uitzondering sterk.

Zo is er bijvoorbeeld een prachtig klein “in memoriam” voor ene Walter Thompson, een droevige oudere man die pianospeelde op cruiseschepen. Een trieste depressieve man die uiteindelijk zelfmoord pleegde. En hoewel ze de man niet goed heeft gekend maakte ze wel een prachtig met liefde geschreven liedje over hem. En zo balanceren de liedjes op deze prachtige cd tussen intense droefheid en hilarische vrolijkheid zonder dat het een rommelige plaat wordt. Een aanrader.

  • Zoë Lewis – Small Is Tremendous – Dog called “dog” productions

donderkopjes...