De naam Insect Trust was ontleend aan een boek van William Burroughs. De groep hing als los zand aan elkaar, al valt dat niet aan de muziek te horen. Het was vooral moeilijk een drummer en bassist te vinden, dus die werden voor de plaatopnamen steeds uit de vriendenkring geplukt.

De bezetting van de groep:

• Luke Faust - harmonica, banjo, elektrische gitaar en viool
• Trevor Koehler - baritonsax, sopraansax, piccolo, fluit, percussie
• Robert Palmer - altsax, klarinet, blokfluit
• Nancy Jeffries - zang
• Bill Barth - leadgitaar, steelgitaar

Bill Barth werd tijdens de opnames van de tweede plaat uit de groep geknikkerd (door overmatig drugsgebruik was er geen land meer met hem te bezeilen) - hij heeft de laatste jaren van zijn leven als kunstenaar in Amsterdam gewoond en is in 2000 overleden.

Nancy Jeffries kwam aan de andere kant van de muziekwereld terecht - ze ging voor verschillende platenmaatschappijen werken.

Robert Palmer werd een bekende muziekjournalist voor Rolling Stone. Hij overleed een paar jaar geleden terwijl hij op een levertransplantatie zat te wachten.

Trevor Koehler pleegde zelfmoord een paar jaar nadat The Insect Trust uit elkaar was gevallen.

Luke Faust is de enige van de groep die als muzikant nog wat met muziek doet. Hij speelt folk, nog steeds wonend in Hoboken.

Nog meer  vergeten meesterwerkjes:

• The Moon - Without Earth
• Curt Boetcher - There's an innocent face
• Buzz Clifford - See your way clear
• Forum
• Snow

The Insect Trust was een New Yorkse groep die woonde in een halfvervallen huis in Hoboken, op tien minuten afstand van New York. Hoboken Saturday Night is hun tweede en laatste plaat. De eerste, titelloze lp was al een klein meesterwerkje. Blues, folk, pop en jazz werden door elkaar geroerd, zonder dat dat ook maar ergens geforceerd aandoet. Nancy Jeffries had er de perfecte stem voor, een beetje bluesy, een beetje jazzy, een beetje gruizig en toch heel helder. Op deze tweede plaat klinkt de groep nog compacter, nog voller dan op de eerste lp. En net even een slag jazzier, misschien doordat de jazzdrummer Elvin Jones hier op twee nummers laat horen hoe je moet drummen. Daar kan dus werkelijk geen enkele popdrummer tegenop. Je vraagt je af waarom popgroepen niet vaker jazzdrummers hebben ingehuurd. Op deze plaat hoor je folk, jazz, een mars, een kinderliedje en een mengeling van dat alles, en zelfs in de echte jazzy stukken altijd meefluitbaar. De solo's zijn overigens soms echt verbijsterend goed, ook op instrumenten waarvan je dat niet meteen verwacht, zoals de blokfluit. Er staan een paar blokfluitsolo's op die ervoor zorgen dat je dat instrument meteen serieus gaat nemen.

Het meest verbazingwekkende aan beide platen is eigenlijk dat ze geflopt zijn. Iedereen die namelijk ooit een exemplaar in handen heeft gekregen koestert dat. En toch heeft de groep zelfs geen cultstatus verworven, en is de tweede plaat zelfs nooit op cd verschenen. De eerste is heel even via een Engels label verkrijgbaar geweest, maar ook dat blijft helaas een collector's item.
En dat terwijl ze hun tijd op sommige punten ver vooruit waren. Zo lijken de jongens van de Dirty Dozen Brass Band heel goed geluisterd te hebben naar het blazersarrangement van Reciprocity, met dat typische New Orleansritme. En zoals de free jazz-saxen op Special Rider duelleren met de bluesy slidegitaar, dat is nog steeds nooit geëvenaard. Op andere momenten wordt er een banjo ingezet waar niemand anders daar ooit aan zou denken, en toch klinkt het bij The Insect Trust altijd perfect op zijn plaats.

Toch kent vrijwel niemand de groep. Maar ja, wie verzint dan ook een combinatie van folk en jazz, waarbij het accent meer op folk ligt? Voor de jazzliefhebber te folkie, voor de bluesfanaat te licht, voor de folkie te jazzy waarschijnlijk. Ik weet het niet. Ik weet alleen dat ik het, na al die jaren, nog steeds twee meer dan fantastische platen vind.

The Insect Trust - Hoboken Saturday Night
ATCO SD 33-313

• Be a hobo (Louis "Moondog" Hardin)
• Hoboken Saturday Night (Bill Barth, Nancy Jeffries, Robert Palmer)
• The eyes of a New York woman (Thomas Pynchon en Jeff Ogden - tekst uit Pynchons roman "V")
• Ragtime millionaire (Bill Barth, Nancy Jeffries)
• Somedays (Trevor Koehler)
• Our Sister The Sun (William Folwell, Arloha Folwell)
• Reciprocity (Luke Faust)
• Trip on me (Bill Barth, Nancy Jeffries, Robert Palmer)
• Now the sweet man (Trevor Koehler)
• Mr Garfield (Traditional, arrangement Luke Faust)
• Reincarnations (Trevor Koehler)
• Glade Song (Trevor Koehler, Luke Faust)
• Ducks (Trevor Koehler, Warren Gardner)

The Insect Trust - The Insect Trust
Capitol E-ST 109

• The Skin Game (Barth, Jeffries, Palmer, Koehler)
• Miss Fun City (Barth, Jeffries, Palmer)
• World War I Song (J Callicoft)
• Special Rider Blues (J Nehemiah)
• Foggy River Bridge Fly (Koehler)
• Been Here And Gone So Soon (Barth, Jeffries, Palmer)
• Declaration of Independence (Palmer)
• Walking on Nails (Szabo)
• Brighter than Day (Barth, Jeffries, Palmer, Koehler)
• Mountain Song (Barth, Jeffries, Palmer, Koehler, Faust)
• Going Home (Barth, Jeffries)

terug naar de startpagina van moors magazine