In de jaren zeventig waren er een paar stringbands actief die ervoor gezorgd hebben dat er overal in de Verenigde Staten nieuwe stringbands werden opgericht door jonge muzikanten die aangestoken werden door het enthousiasme van bands als The Highwoods Stringband. De kracht van bijvoorbeeld die band was dat oude muziek zo gespeeld werd dat het weer nieuwe muziek werd, puur door het enthousiasme en de energie waarmee er gespeeld werd. Helaas viel de Highwoods Stringband na twee langspeelplaten uit elkaar, maar nu is er ineens vanuit het niets een cd verschenen van Orpheus Supertones, met de fantastische fiddler uit de Highwoods, Walt Koken, op fiddle, banjo en gitaar. De band is eigenlijk bij toeval ontstaan doordat de vier leden bij elkaar gingen zitten om wat oude liedjes uit Pennsylvania op te nemen voor een filmproject dat uiteindelijk niet doorging. Ondertussen hadden ze wel gemerkt hoe leuk ze het vonden samen muziek te maken, en hoe goed dat klonk, en van het een kwam het ander, en op deze cd is goed te horen hoe de oude gretigheid er nog steeds is.

Met gretigheid bedoelen we de houding van "moet je dit nummer eens even horen, dit is echt te gek!" En dan volgt er weer een traditional die gebracht wordt alsof het nummer net geschreven is. En als je dan ook nog vier rasmuzikanten hebt die heel goed naar elkaar luisteren en die echt samen zitten te spelen gebeurt er toch weer iets magisch - leuke muziek wordt meer dan dat, het wordt geweldige muziek. De meeste nummers op deze cd zijn instrumentals, en je denkt dat je een grote band hoort, zo vol wordt het geluid doordat ze elkaars gaatjes mooi opvullen, en twee fiddlers zo samen spelen dat je denkt dat het er vier zijn. Voor de afwisseling wordt er ook gezongen, en ook dat klinkt fantastisch. Zo fantastisch en aanstekelijk dat je denkt - ik wil ook zo'n band beginnen! Wat moet dat heerlijk zijn om met een stel vrienden zo muziek te kunnen maken, en wat een geweldige kick moet dat geven als het dan zo blijkt te klinken.
Naast Koken bestaat de band uit Clare Milliner op fiddle, Kellie Allen op gitaar en Pete Peterson op gitaar en banjo. De band dankt zijn naam aan de banjo's van beide heren, respectievelijk van de merken Orpheum en Supertone.

De cd die toepasselijk "Bound to have a little fun!" heet is uitgegeven in eigen beheer, op Koken's eigen label Mudthumper Music, en is bij Walt Koken zelf te bestellen, net als de cd die hij samen met zijn partner Clare Milliner maakte. Die lijkt op het eerste gezicht saaier, omdat het puur om banjo/fiddle-duetten gaat, maar er wordt dan wel weer zo fenomenaal mooi gespeeld dat zelfs een uur fiddle en banjo niet gaat vervelen. Je gaat ook steeds meer horen, want ze zitten het ritme mee te tikken met hun voeten, en dat ritme wisselt op de meest onverwachte momenten, terwijl de toon verandert, je de vingers over de snaren hoort glijden, en je nog veel meer details gaat horen, als de counterpoint, de dubbele stops, enzovoorts. Dat twee muzikanten die zo intens samen oude deunen spelen zulke spannende muziek kunnen maken zou je niet verwachten, maar ook deze cd is een echte aanrader.

• Orpheus Supertones - Bound to have a little fun - Mudthumper Music MM-0020
• Clare Milliner & Walt Koken - Just Tunes - Mudthumper Music MM-0030
• Mudthumper Music

terug naar de startpagina van moors magazine