de eerste pagina van het verhaal in the new yorker

hapworth 16, 1924
- salinger's laatste verhaal in the new yorker

Ik ben in het bezit van The New Yorker van 19 juni 1965. Het is de meest gezochte New Yorker aller tijden, en fans van de schrijver J.D. Salinger hebben een klein kapitaal over voor dit nummer. Toen het verscheen kon niemand dat nog vermoeden, want JD Salinger had tot op dat moment bijna al zijn verhalen eerst in the New Yorker gepubliceerd, waarna ze met groot succes in boekvorm verschenen. Voor de mensen die Salinger niet kennen: zijn bekendste boek, dat als Amerikaanse Klassieker wordt beschouwd, is Catcher in the Rye. Als je nog nooit wat van hem gelezen hebt wordt het overigens hoog tijd om daar wat aan te doen.

Op 19 juni 1965 verscheen in de betreffende New Yorker het verhaal Hapworth 16, 1924. Het is een verhaal in briefvorm, geschreven door de zevenjarige Seymour Glass vanuit een zomerkamp. Zijn jongere broe Buddy Glass schrijft zogenaamd de introductie, en hij maakt net als Seymour deel uit van de geniale Glassfamilie die in andere verhalen van Salinger ook al uitgebreid figureerde. Het is een van Salinger's beste verhalen, maar hij besloot dat het nooit herdrukt zou worden, en na dit verhaal is er nooit meer een letter van de man gepubliceerd, ook niet in the New Yorker. Als je het verhaal dus wou lezen moest je op jacht naar dit, inmiddels zeer zeldzame, nummer van the  New Yorker of naar een van de zeldzame roofdrukken, die niet alleen illegaal, maar ook onbetaalbaar zijn. Salinger is er altijd fel op tegen geweest dat dit verhaal ooit in boekvorm zou verschijnen, maar als je het leest vraag je je echt af waarom, want het is gewoon een klein meesterwerkje, zeker als je van Salinger houdt.

Aangezien JD Salinger eind januari 2010 op 91-jarige leeftijd is overleden plaats ik hier als een soort van eerbetoon zijn laatste in druk verschenen verhaal zoals het in 1965 in The New Yorker afgedrukt werd. Dat betekent dat je af en toe een zogenaamde spot (een klein tekeningetje dat de grijsheid van een pagina tekst moest breken) tegen zult komen of een deel van een cartoon. Hier recht boven zie je de hele openingspagina.

 

 

 

 

 

19 juni 1965...

de titel

intro

het begin van de zogenaamde brief van seymour...

my independence is skin deep...

met een deel van een cartoon...

a nameless inertia...

let me quickly pass on to more general topics...

his very name brings the usual fluid to my eyes...

i have some acquaintance with this petty problem...

the situation is thoroughly subtle and rotten...

life has its share of honorable thrills...

splendid or even quite presentable toes...

considering my absurd age...

there is monumental work to be done in this appearance...

met "spot"...

all forms of human folly and bestiality touch a very sympathetic chord within our breasts...

it is an up hill struggle for her all the way...

my services as a conversationalist, these being the services of a child of seven, mind you!....

einde deel 1...

 

 

terug naar de startpagina van moors magazine