“wie heeft de erwtjes/worteltjesmix uitgevonden?”

En daar wou ik het graag eens over hebben.

Erwtjes en worteltjes… Worteltjes en erwtjes… Als
je er over nadenkt een hele mooie, doordachte
combinatie.

Immers

Deze mix herbergt een aantal tegenstellingen. Zeer
mooie en fijne tegenstellingen van het soort waar ik
persoonlijk warm van binnen van word.
Ten eerste is er de kleurtegenstelling. Zoals
waarschijnlijk wel bekend is, zijn worteltjes oranje
en erwtjes groen. Hier hebben we dus een warm-koud
tegenstelling, want oranje is een zogenaamde warme
kleur en groen een koude. Ik adviseer dan ook om je
erwtjes-worteltjes te serveren in een witte, een
zwarte of glazen schaal. Zou je namelijk besluiten je
zo zorgvuldig opgewarmde gerecht op te dienen in een
schaal van een warme of een koude kleur, dan verstoor je
het fragiele evenwicht tussen warme en koude kleuren
in je erwtjes-worteltjesmix en dat is niet mooi. En
ook zal je eventuele bezoek dit van disrespect voor de
etenswarenpresentatiekunst getuigende staaltje
wansmaak opmerken en zich van je afkeren, waardoor je
sociaal geisoleerd zult raken en daar ga je dood van.
Langzaam en pijnlijk. En alleen.

Ten tweede wil ik het graag hebben over de
vormtegenstelling in de jullie inmiddels bekende mix.
Hebben jullie inmiddels allemaal een potje van dit
goddelijke product bij de hand, kinderen? Zo ja, dan
zullen jullie opmerken dat erwtjes rond zijn, maar
worteltjes niet! Worteltjes zijn zelfs helemaal niet
rond, ze zijn si-gaar-vor-mig. Min of meer. En dit
levert een zeer leuk gezicht op, vooral als je dit
vergelijkt met bijvoorbeeld ‘mexico melange’, wat
bestaat uit erwtjes en mais. Bij deze melange is er
wel sprake van een koud/warm contrast (zeker door de
toevoeging van kleine, zielige, rode snippertjes
paprika-like groenteafval), maar het vormcontrast
ontbreekt. En dat is jammer, en dat zal de fabrikant
van dit brouwsel (bonduelle) ook zeker gaan merken in
de kwartaalcijfers.

Gaan wij verder naar het derde punt? Ja, wij gaan.
Het hard-zacht-verschil. Heeft het leespubliek
inmiddels zijn erwtjes-worteltjesmix opgewarmd? Jolly
good. Nu, neem eens een worteltje in de mond.
Manoeuvreer voornoemd worteltje naar het midden van de
tong. Breng de tong nu omhoog en druk hem tegen het
gehemelte aan. Wat ervaren wij? Juist, het worteltje
laat zich zonder enkele moeite tot moes squishen en
verliest zijn eerder genoemde sigaarvorm.
Nemen wij daarentegen een erwtje in de mond, dan wordt het
een geheel ander verhaal. Natuurlijk zijn erwtjes niet echt
heel hard, maar vergeleken met de worteltjes is er
toch een zeker verschil. Erwtjes laten zich niet met
zoveel gemak fijnprutten als worteltjes, en worden dan
ook door de meeste mensen tussen de kiezen vermalen.
Als wij dan ook een erwtje en een worteltje in de mond
nemen, of zelfs meerdere exemplaren van elke groente,
ervaren wij een kauw-en-maal-sensatie die maar door
weinig andere dingen geëvenaard kan worden.

Een met nummer twee en drie samenhangend punt wil ik
hier als laatste nog noemen: de
erwtjes-en-worteltjes-eettechniek. Het leukste is
namelijk om een vork te gebruiken, en daarmede eerst
de erwtjes op de tanden te rijgen, zodat de aanblik
van dit stukje eetgerei doet denken aan een telraam.
Vervolgens dienen wij een of twee worteltjes op de
vork te schuiven. Het geheel is nu klaar voor
nuttiging. Maar, lieverds, vergeet niet eerst nog even
te genieten van van alle tegenstellingen die zich
aandienen in dit o zo gezonde en voedzame product.

trots voorzitster van het E.A.A.H.U.F