Er stond in The New Yorker van 5 april 2004 een artikel dat zich bezighield met de vraag hoe het komt dat Europeanen (en dan met name Noord-Europeanen) steeds langer worden, en Amerikanen niet. Een interessant artikel, want het heeft blijkbaar voor een groot deel te maken met het spreiden van de welvaart. Het is hier wat eerlijker verdeeld, lijkt het. In de USA lijkt de kloof tussen rijk en arm alleen maar groter te worden. Groter dan hier in ieder geval.

We hebben uit dat artikel een paar kleine citaten, die op zich niet zoveel met het onderwerp te maken hebben, maar meer met Nederland, dat in het stuk steeds terugkomt als voorbeeldland (we schijnen hier zo’n beetje de langste mensen ter wereld te hebben gemiddeld).

Bij het eerste citaat is vooral het stukje tussen haakjes interessant. Ik herinner me ook een tante Fokje die naar Canada emigreerde en daar heel snel haar naam veranderde.

Dan laten we even de titel van het artikel zien, waarna het tweede citaat laat zien dat in Nederland iedereen altijd over alles wel een mening heeft. Hier worden de verklaringen voor het langer worden van de Nederlanders op een rij gezet. De “Drukker” die aan het eind van dit citaat genoemd wordt heeft door grondig onderzoek aangetoond dat het spreiden van de welvaart hoogstwaarschijnlijk verantwoordelijk is.

Tenslotte is het altijd aardig om ineens wat Nederlandse woorden in een Engelstalige tekst tegen te komen, al is het dan weer jammer dat er een spelfout in is geslopen. En dat terwijl de New Yorker altijd beroemd was vanwege zijn “checking department”.