Bij grote bedrijven hebben ze vaak hoge verwachtingen van ideeënbussen en ideeëncommissies. De commissie die de binnengekomen ideeën verzamelt kan ze meestal echter niet zelf beoordelen en zal dus naar de afdeling toe moeten stappen die het idee eventueel uit zou moeten voeren, mocht het een goed idee zijn.

Stel: we hebben het hier over een prima idee. Ik neem een voorbeeld uit de praktijk waarbij iemand die van klanten steeds eenzelfde vraag kreeg, voorstelde een helder en duidelijk zinnetje aan alle formulieren toe te voegen die naar klanten verstuurd worden. Dat zou een hoop onnodige telefoontjes voorkomen, en zou dus wel eens een tijd- en geldbesparend idee kunnen blijken te zijn.

Het idee komt ter beoordeling bij het hoofd van de afdeling Communicatie. Die reageert lacherig, want “wij zijn hier de communicatie-experts – als dat een goed idee zou zijn hadden wij dat al lang uitgevoerd. Waar bemoeien die onnozelaars zich mee. Ze hebben nergens verstand van en willen overal over meepraten.” (Letterlijk zo gezegd!)
Einde idee. Vrijwel niemand blijkt te reageren met “Wat stom dat we daar nooit aan gedacht hebben – prima idee – dat voeren we meteen uit”.

In de praktijk blijkt verder dat van alle bekroonde ideeën (waarvan er een aantal dus echt heel goed waren) er in de acht jaar dat ik bij een groot semi-overheidsbedrijf werkte er om precies te zijn één daadwerkelijk is uitgevoerd. De rest verdween in de la van de op hun pik getrapte managers.