Appels

Hugh Troy heeft een aantal klassieke practical jokes op zijn naam staan. Soms waren zijn grappen simpel maar zeer doeltreffend. Toen zijn buren een paar weken met vakantie gingen heeft hij bijvoorbeeld hun kersenboom een keer volgehangen met appels.

Bankzaken

Dezelfde Hugh Troy woonde in New York vlakbij Central Park. Hij kocht een parkbank en pakte die, samen met een vriend, op als hij een politieagent in de buurt zag en liep er dan mee weg. Hij werd gearresteerd en moest op het bureau uitleggen wat hij met die bank van plan was. Daar hield hij een gloedvol betoog dat een mens toch wel op zijn eigen bankje in het park mocht gaan zitten enzovoorts. Hij zorgde er voor dat hij het aankoopbewijs bij zich had. Na een aantal keren werd de politie zo boos dat hij ermee gestopt is.

Een bekende melodie?

De Hongaarse toneelschrijver Ferenc Molnar liep langs het huis van zijn vriend Victor Jacobi, de componist. Hij hoorde Jacobi een lied spelen dat hij juist gecomponeerd had. Molnar bleef staan om te luisteren. De componist speelde het nummer een paar keer door en Molnar slaagde erin het te onthouden. Een paar dagen later zaten beide heren met elkaar te lunchen en in de loop van het gesprek begon Molnar zogenaamd gedachteloos de melodie te neuriën. Jacobi was verbijsterd en wilde weten waar Molnar het gehoord had. Molnar vertelde dat het in Parijs een grote hit was. “Onmogelijk!” zei Jacobi, “het is een nieuwe compositie die ik net af heb.” Molnar verzekerde hem dat het lied echt van iemand anders was en zei dat Jacobi het onbewust geplagieerd moest hebben.

Jaren later werd dezelfde grap nog iets verder doorgevoerd in Amerika, met in de hoofdrollen twee mannen die een grote rol speelden in de filmmuziekbusiness in Hollywood. Max Steiner had net een symfonische compositie voltooid die hij zelf als zijn beste werk beschouwde. Hij nodigde Victor Young uit om er bij hem thuis naar te komen luisteren. Young arriveerde bij het huis toen Steiner zijn nieuwe compositie aan het spelen was. Hij bleef een tijdje staan luisteren en noteerde het basisthema. Vervolgens sloop hij weg en belde Steiner om te zeggen dat hij toch niet kon komen.
De volgende dag maakte Young opnames met zijn orkest. Toen het serieuze werk klaar was liet hij het orkest het opus van Steiner uitvoeren. Dat zette hij op een plaat die hij thuis op zijn platenspeler legde die hij aan de radio koppelde. Steiner werd uitgenodigd bij Young te komen dineren. In de loop van de avond zette Young de radio aan om even naar het nieuws te luisteren en Steiner verstijfde helemaal – onder het praatje van de nieuwslezer klonk een muziekje – zijn eigen meesterwerk! Steiner werd bijna gek. “Ik zweer” zei hij tegen Young, “dat ik me niet kan herinneren dit ooit eerder gehoord te hebben, maar dat moet wel, en ik heb het gejat zonder dat ik het me realiseerde!”

Nieuws!

Dezelfde Hugh Troy die we eerder in actie zagen kocht in 1932 een stapel kranten met in grote zwarte letters de verkiezingsuitslag Roosevelt wint! Die kranten bewaarde hij, en drie jaar later ging hij met een paar vrienden op oudejaarsavond in de metro in New York die krant zitten lezen. De verbazing van treinreizigers, die verschillende mannen een krant zagen lezen met als kop “Roosevelt wint!” was uiteraard groot.

Reclame?

De kunstenaar Louis Agassis Fuertes woonde in de Amerikaanse stad Ithaca. Op een dag reed hij met zijn auto langs een bord met de tekst Jesus saves! Fuertes stapte uit, en nam het bord mee. Een paar nachten later zette hij het op een prominente plaats voor de Ithaca Savings Bank.
(Een grap die wat moeilijk te vertalen is, maar “Jesus saves” zou je kunnen vertalen als “Jezus redt”, maar ook als “Jezus spaart”)

Verkeerde bestelling

Hugh Troy begon al vroeg met zijn grappen. Zijn grootmoeder, die bij hun in huis woonde, kreeg ongevraagd een bestelling van het postorderbedrijf binnen. Een doos met een corset, een zak spijkers, een thee-ei, en een meter of wat ovenpijp. Oma maakte het pakket (dat uiteraard door Hugh geregeld was) open en stuurde het hoofdschuddend met een begeleidend briefje terug. Dat briefje werd door Hugh en zijn broer vervangen door een briefje waarin stond dat dit de verkeerde bestelling was, en dat ze eigenlijk een heetwaterkruik, een wringer en een zak houten wasknijpers besteld had. Dus kwam er weer een nieuw pakje, dat weer teruggestuurd werd, en nog een en nog een. Uiteindelijk was de verwarring net zo groot bij grootmoeder als bij het postorderbedrijf

Een ongelukje

In de tijd dat transatlantische vluchten dankzij Lindbergh groot nieuws waren heeft Troy samen met een paar vrienden eens een ongeluk gesimuleerd dat in Ithaca tot grote opwinding leidde. Op een weiland buiten de stad werden de resten van een vliegtuig gevonden, terwijl het hele weiland bezaaid lag met kazen. Verder lagen er wat brieven en andere documenten waaruit moest blijken dat het vliegtuig nonstop van Amsterdam, Holland naar Amsterdam, New York had willen vliegen als een vriendschapsgebaar. Ze hadden overtuigend een vliegtuigwrak gecreëerd zonder vliegtuig.

Papierwerk

Troy zat in het leger in een administratieve functie en had een bloedhekel aan alle onzinnige rapporten die hij moest schrijven. Protesteren had geen zin, dus Troy verzon er gewoon zelf eentje bij, het vliegenvangersrapport. Overal in de kazerne hing van dat plakkerige bruine vliegerpapier, en Troy ging bijhouden hoeveel vliegen er vast kwamen te zitten op de verschillende locaties. Dat verwerkte hij in een officieel ogend document dat vervolgens met de rest van de rapporten naar Washington gestuurd werd. Het nieuwe rapport had vergaande consequenties. Andere officieren kregen op hun donder omdat in hun stapeltje rapporten het vliegenvangersrapport ontbrak. Troy gaf hun de blauwdruk van zijn rapport, en vervolgens gingen er elke week vanuit verschillende kazernes vliegenvangersrapporten naar het Pentagon.

Een paarse koe

Gelett Burgess was een Amerikaanse dichter die een bekend gedicht heeft geschreven met de titel I Never Saw A Purple Cow, oftewel Ik Heb Nog Nooit Een Paarse Koe Gezien. Jim Moran had al eens een echte olifant in een porseleinwinkel losgelaten (zonder dat er ook maar een kopje stuk ging), en een naald in een hooiberg gezocht en gevonden op een straathoek in Washington, dus Moran ging naar het hotel waar Burgess in New York logeerde en vroeg de dichter naar de lobby te komen. Daar stelde hij zich voor, vroeg Burgess heel even te wachten en bracht toen de meest paarse koe in de geschiedenis de lobby in met de woorden “Alstublieft!”