practical jokes - 4
De onderstebovenkamer
Of de onderstebovenkamer een mythe is weten we niet zeker, want het verhaal kwamen we verschillende keren tegen, steeds op andere plaatsen gesitueerd, en met andere hoofdrolspelers. Het meest waarschijnlijk is dat een beroemd Hollywoodregisseur in zijn paleis van een huis een slaapkamer had laten inrichten waarin alles op de kop stond. Dat wil zeggen dat het slordig opgemaakte bed aan het plafond hing, en dat ernaast een stoel met wat losse kledingstukken stond, en zo verder nog wat slaapkamerzaken. Op de grond was een prachtige hanglamp gemonteerd, alles met het effect dat de kamer op de kop stond. Als de regisseur weer eens een wild feest had georganiseerd werd de gast die zich het ergst had bedronken in die kamer neergelegd.
Alles wordt duurder
Een literair gezelschap dat iedere week in hetzelfde restaurant ging eten was het eeuwige geklaag van een van hun zat dat alles altijd zo duur was. Ze lieten een speciaal aangepast menu drukken met prijzen die ineens drie keer zo hoog waren als de week ervoor. De man bekeek zijn menu, smeet het op de grond en stampte woest schuimbekkend naar buiten. Het kostte nog heel wat moeite om hem duidelijk te maken dat hij in de maling genomen was.
Rustig
Alexander Woolcott liet een stapel kaartjes drukken met de volgende tekst: “De directie verzoekt u en uw gezelschap de zaak zo rustig mogelijk te verlaten”, en liet die in drukke restaurants door obers bij vrienden en kennissen op tafel leggen. Het effect schijnt af en toe spectaculair te zijn geweest.
Portret
Dezelfde Alexander Woolcott kon zelf niet goed tegen een grap. Hij had in zijn huis een portret van zichzelf hangen waar hij apetrots op was. Harold Ross, hoofdredacteur van The New Yorker, liet dezelfde schilder hetzelfde schilderij nog eens maken, maar nu met een heel licht loensende Woolcott. Hij verving het schilderij, en Woolcott was in opperste verwarring. Hij bleef uren naar het schilderij kijken, zelfs liggend vanaf de grond, en was woedend toen hij er achter kwam dat hij voor de gek gehouden was.
Whodunnit?
Een dame in Duitsland vroeg echtscheiding aan. Ze was verzot op detectives, maar haar man schreef steeds de naam van de dader boven het eerste hoofdstuk. De echtscheiding werd toegewezen.
Gelukkig Nieuwjaar!
Hugh Troy bewaarde al de kerst- en nieuwjaarskaarten die hij kreeg en verstuurde ze het volgende jaar naar totaal andere mensen, die dan een kaartje kregen van de hun totaal onbekende “Betty en Johan”. De verwarring was al heel snel compleet.
Post
Een vertegenwoordiger noteerde in elke plaats waar hij kwam een paar namen en adressen, waar hij vervolgens de meest vreemde zaken heenstuurde, met de complimenten van iemand uit een geheel andere plaats. De topper was een oude kappersstoel die hij liet bezorgen op een willekeurig adres in een bestaande straat in Bombay.
We gaan nog even verder met onze lijst van klassieke practical jokes.
In een van mijn vorige banen maakte ik wekelijks een paar personeelsbladen die op vrijdag door de huisdrukker werden gedrukt en in het begin van de middag door mij over de afdelingen werden verspreid. Een vast onderdeel was de grappige rubriek “wist je dat” waarin allerlei afdelingsweetjes een plek vonden. Nu was er één afdeling van tien mensen die samen op een grote kamer werkten, en die als een echte vriendenclub veel samen deden. Ik had in de wandelgangen gehoord dat ze ook samen naar de sauna waren geweest, waarna de meiden grapjes maakten over de tegenvallende formaten van de heren. Die week maakte ik een speciale aflevering van “wist je dat” in tien exemplaren die ik aan het blad vastniette. Ik deelde ze op die afdeling uit en bleef even wachten, want ik wist dat die rubriek door iedereen altijd als eerste gelezen werd.
Na drie minuten werd het doodstil, en toen zei iemand aarzelend dat hij er toch wat moeite mee had dat iedereen nu wist…
De opluchting was groot toen ze ontdekten dat hun verhaal niet door het hele bedrijf was verspreid.