Onze buren hadden een speciaal laddertje tegen hun boekenkast staan. Niemand wist eigenlijk wat het precies voor laddertje was – sommigen zeiden dat het een glazenwassersladdertje was, anderen hadden het over een perenplukladdertje. Ik was er in ieder geval zeer van gecharmeerd. Dat hadden ze onthouden, want toen ze gingen verhuizen kwamen ze met het laddertje aanzetten – of ik het wel wou hebben, want zij hadden er geen plek meer voor in hun nieuwe huis…
Ik heb het in grote dank aanvaard, en het staat nu mooi tegen mijn boekenkast te pronken, al durf ik er nog niet op te klimmen.