1 Muziek- heren

• Frank Sinatra
  Het heeft me altijd wat verbaasd dat deze verschrikkelijke slijmbal met zijn gladde muziekjes zo hoog gewaardeerd wordt. Ik heb ook echt geprobeerd te luisteren naar de platen (Only the lonely) die geweldig schijnen te zijn. Nee dus.
• Elvis Presley
  De meest overschatte zanger van de vorige eeuw. Zijn reputatie berust op een paar nummers die hij helemaal in het begin van zijn carriëre opnam. En zelfs die nummers klinken nu niet geweldig meer. Het latere werk is van een hoog Frans Bauer-gehalte, en absoluut niet om aan te horen.
• Michael Jackson
  Ach ja. Misschien is dit een overbodige toevoeging, want dit is muziek voor jonge tieners natuurlijk. Toch heeft het me altijd verbaasd dat dit soort shit door zoveel mensen gewaardeerd blijkt te worden.
• Prince
  De “betere” versie van Michael Jackson? Het zal ongetwijfeld knap zijn wat de man doet, maar het komt bij mij absoluut niet binnen. Stomvervelende muziek.
• David Bowie
  Een zeikerd die “verveling” uitstraalt. Bekend geworden vanwege zijn act, muzikaal helemaal niets. Maar ik weet dat ik met zo’n opmerking heel wat mensen in de gordijnen jaag.
• Bryan Ferry
  Een ander soort act, maar net zo vervelend als Bowie.

2 Muziek – dames

• Kate Bush
  De aanstelleritis-rage begon bij deze dame. Er zijn er heel wat gevolgd. Vooral de air staat me tegen: “kijk mij eens interessant doen…” En ondertussen was het allemaal van een groot “tussen-de-schuifdeuren”-gehalte. Genant.
• Sinead O’Connor
  Ook hier weer dat bijna-hysterische. Vreselijk.
• Björk
  Waarom moeten die stemmen ook altijd zo geforceerd in alle bochten worden gewrongen? Aargh.
• Tori Amos
  En hier wordt het wel heel erg gênant allemaal. We moeten blijkbaar met zijn allen de diepste zieleroerselen van deze dame delen, en daar heb ik helemaal geen zin in.

3 Literatuur – Nederland

• Harry Mulisch
  De pseudodiepzinnigheid van deze man zou op de lachspieren kunnen werken, maar daarvoor is het allemaal weer net iets te serieus bedoeld. Daardoor irriteert het mij alleen maar, het vervelende geblaat en het arrogante toontje.
• Thomas Roosenboom
  Ik heb wel eens serieus bedoelde stukken uit “Gewassen Vlees” voorgelezen en daar veel succes mee geboekt. Er werd hard en veel gelachen. Ik denk dat Roosenboom niet blij zal zijn met het feit dat hij onbedoelde humor levert.
  Het gezwollen taalgebruik dat door sommige lezers “virtuoos” wordt genoemd staat mij enorm tegen.
• Gerard Reve
  Reve zorgt ook vaak voor onbedoelde humor, al kan ik er bij hem af en toe wel om lachen. Toch zit ik te vaak met kromme tenen te lezen. Religieuze passages en racistische passages worden door Reve-fans vaak vergoelijkt omdat hij zo prachtig schrijft. Voor mij is de inhoud dan toch net een tikkeltje te belangrijk. Gerard’s broer Karel van het Reve beschouw ik als een van de beste Nederlandse schrijvers, maar Gerard vind ik zeer zwaar overschat. Zijn klassieker De Avonden vind ik zelfs een uitermate vervelend en deprimerend boek.
• Conny Palmen
  Iedereen was enthousiast over haar debuut De Wetten, maar ik vond het een verschrikkelijk slecht boek. Slecht geschreven, dat in de eerste plaats, maar ook, net als het werk van Mulisch, bol staand van de pseudo-diepzinnigheid. Kijk mij eens erudiet zijn…
  Later kwam daar nog een stuk huilerigheid en overdreven dramatiek bij (IM!), en toen haakte ik echt helemaal af.
• WF Hermans
  Hermans heeft nog wel een paar aardige essays geschreven. Vooral als hij enthousiast over iemand was (Wittgenstein) schreef hij leesbare stukken. Zijn romans zijn stuk voor stuk kille, vervelende boeken. Een warm, levend mens komt er niet in voor. En dan mogen het best knap geconstrueerde boeken zijn, ze moeten mij ook nog eens raken. Ooit las ik bij toeval de Duivelsverzen van Rushdie en meteen daarna Au Pair van Hermans. Dat was het moment dat ik wat Hermans betreft definitief afhaakte. Alles wat Rushdie heeft mist Hermans. En dan heb ik het bijvoorbeeld over ongebreidelde fantasie, warmte, humor, meeslependheid.

4 Allerlei

• Clowns
  Bij clowns wordt het signaal “dit is leuk” mij iets te nadrukkelijk afgegeven. Het gaat dan onder meer om het verschil tussen “leuk doen” en “leuk zijn”.
• Circus
  Eén keer ben ik als kind in een circus geweest en ik vond het een ware bezoeking. Dat gold voor de harde houten bankjes, voor de vreselijke muziek, de clowns, en de algehele sfeer van verlopenheid, zoals je die in sommige uitspanningen in het bos ook kunt tegenkomen. Treurigheid, maar niet van het mooie soort.
• Klassiek ballet
  Klassiek ballet is me meestal te nadrukkelijk serieus. Er mag niet gelachen worden, terwijl daar bij een optreden alle reden voor is. De zweetdruppels die in het rond vliegen, de bloedserieuze koppen, het gebonk bij het neerkomen, het steunen en kreunen.
  Moderne dans bevalt me veel beter. Vooral als “bewegen” centraal staat, en niet het drama.