In de Rommelmarkt vonden we, naast twee klassiekers uit het Maastrichtse carnavalsrepertoire (’t Nissjeke en Nao Veure!) de Plaat van de Prins, en dat net op de dag dat Bernhard’s Open Brief pontificaal in uitgerekend de Volkskrant gepubliceerd werd (Prins Bernhard had toch altijd zulke geweldige contacten met de Telegraaf?).

Dankzij dit plaatje dat, volgens het bijgesloten briefje, een prijs was die je kon winnen als je aan een Anjerfondsactie meedeed in 1961, weten we nu iets meer over de muzikale smaak van de prins. Op de a-kant vinden we twee aardige zuidamerikaanse liedjes. Middelmatig maar aardig. Op de b-kant kun je luisteren naar een ingekorte versie van het pianoconcert van Tsjaikovski in de allerberoerdste uitvoering die ik ooit gehoord heb. Ik heb dan ook het sterke vermoeden dat van dit plaatje alleen maar puntgave exemplaren in omloop zijn, want vaker dan één keer zal niemand hem gedraaid hebben.

Afijn, we beschouwen dit maar als een curiosum. Mocht je prinselijke parafernalia verzamelen, meld je dan even, dan sturen we je dit plaatje per ommegaande toe.