Spreukentegeltjes vormen een merkwaardig fenomeen. De spreuken zijn om te beginnen altijd banaal. De bekendste is wellicht Van het concert des levens krijgt niemand een program, maar het kan veel en veel erger. Het wordt pas echt hilarisch terrein als de spreuk in een dialect is gesteld. Hier een voorbeeld, in een dialect dat we niet zomaar kunnen thuisbrengen. Wellicht dat daardoor de spreuk iets geheimzinnigs en onbegrijpelijks houdt.

Renske verzamelt sinds kort spreukentegeltjes omdat ze haar hele toilet er mee vol wil hangen. Dit was de laatste aanwinst. Volgens mij heeft ze nog geen idee waar ze aan begonnen is…