Belangrijk is dat ik niet aan lezers denk van AL Snijders is een boek dat je alleen gedoseerd kunt lezen. Dat komt niet alleen doordat de Zeer Korte Verhalen in dat boek zo geconcentreerd en compact zijn, maar ook doordat de schrijver zijn enthousiasmes op allerlei manieren duidelijk maakt. Het effect daarvan is dat je zelf ook weer in je boekenkast duikt als hij Salinger of Karel van het Reve noemt of in de boekhandel op speurtocht gaat als hij iemand noemt waarvan ik nog nooit iets gelezen heb. Een kort tussenzinnetje kan dit al bewerkstelligen. Een verhaal begint bijvoorbeeld als volgt:
“’s Morgens bij zonsopgang word ik wakker. Ik lees een deel uit een willekeurig verhaal van Cheever (voor de 50ste keer) om te kijken wat schrijven nu eigenlijk is.”

Ik ben dan om te beginnen aangenaam verrast, omdat mijn pocket met Cheeververhalen uit elkaar valt omdat ik er zo vaak in heb zitten lezen, maar ik krijg ook onmiddellijk zin om meteen even die halfvergane verzamelbundel van Cheever uit de kast te pakken en te gaan lezen. Ik weet niet of zijn korte verhalen in het Nederlands vertaald zijn, en daarom zet ik hier gewoon een van die korte verhalen in het Amerikaans van Cheever. Ik kies voor een kort verhaal van nog geen vijf pagina’s. Het knappe aan dit verhaal is dat het gewoon over een gelukkig gezin gaat en dat er feitelijk niets opmerkelijks in gebeurt. En toch is het juist daarom een superieur verhaal. Lees zelf maar, en koop dan meteen zijn verhalenbundel. Dan ben je voor de komende jaren wel zoet.