We hebben het hier al eerder gehad over de bijzondere Max Winter-serie van thrillerschrijver Felix Thijssen en over het deel Esperanza.

Privé-detective Max Winter is een aardige, sympathieke man die déúgt, en waar ik in de loop van de serie behoorlijk verknocht aan ben geraakt. Anders dan aan de meeste andere speurders, waar ik gedeeltelijk toch enigszins een hekel een heb gekregen (de verschrikkelijke Baantjer en zijn vazallen, al die vreselijk sombere Scandinaviërs, de pedante Britten) ben ik van Max Winter echt gaan houden.

Dat komt ook doordat Winter in al die verhalen een man van vlees en bloed is gebleven. Dat geldt ook voor alle andere mensen die Thijssen in deze reeks opvoert, want de vrouwen die de hoofrol spelen, zoals in dit geval Lydia, zijn allemaal echte mensen. Bij Thijssen is zwart nooit helemaal zwart en wit nooit helemaal wit, en dat betekent ook dat hij je regelmatig op het verkeerde been zet, en je je mening over bepaalde personen gedurende het verhaal moet bijstellen.

En nee, Max Winter is niet té perfect, het aardige is nu juist dat het een gewone man is die al zwoegend en hard ploeterend dingen voor elkaar krijgt. Maar wel een áárdige man, daar blijf ik bij. Afijn.

Lydia is verpleegkundige, heeft een zoon van zeven en is getrouwd. Lees het begin van het eerste hoofdstuk hiernaast en je weet meteen hoe haar leven op de kop komt te staan. Haar zoon blijkt niet de zoon van haar echtgenoot te zijn, en er wordt ineens jacht op haar gemaakt. Ze schakelt Max Winter in, omdat die haar vader ooit uit de modder getrokken heeft. Dan ontspint zich een spannende en volstrekt overtuigende thriller die tot een heftige climax leidt die je in Nederland niet gauw zou verwachten, maar die Thijssen zonder meer aannemelijk weet te maken. Een terroristische organisatie en een getuigen-beschermingsprogramma spelen daarin een overheersende rol.

Naast de spanning en het strak vertelde thrillerverhaal is er als altijd in deze serie, en dat is wat hem ook zo sterk maakt wat mij betreft, ruimte voor de kleine menselijke dingen, de relatie met de echtgenoot die onder spanning staat, de verwarring van de jongen van zeven, enzovoorts. Bovendien schrijft Thijssen geloofwaardige dialogen en schrijft hij zo bedrieglijk gemakkelijk en vlot dat je bijna over het hoofd zou zien hoe goed hij als schrijver is. Topklasse!

De Max Winter Mysteries worden, naar het schijnt, verfilmd voor televisie door Rob Houwer.

• Felix Thijssen – Lydia – Een Max Winter Mysterie – Sijthoff  –  SBN 978-90-218-03722