Love Medicine was de eerste roman van Louise Erdrich, een bijzondere schrijfster waar ik via de Writer’s Almanac kennis mee maakte, en waar ik eerst The Master Butchers Singing Club van las. Dat smaakte duidelijk naar meer, sterker nog, Erdrich lijkt me een schrijfster om alles van te lezen, dus ik begon met haar eerste boek. Dat is nog niet zo ijzersterk als de Singing Club, maar vanaf de eerste bladzijden heeft ze je wel bij je nekvel, en in korte tussenpassages krijg je en passant ook nog zaken te horen waar je toch wel even stil van wordt.

Lees bijvoorbeeld maar eens het korte fragment uit de pagina’s 11 en 12 die ik je hier laat lezen. De verteller, een jonge vrouw, hoort dat haar tante is overleden en besluit daarom terug naar huis te gaan om haar familie op te zoeken in het reservaat waar ze wonen. En dan lees je de korte observatie die ze onderweg maakt. Ik wist dat reservaten erg waren, maar het is dus nog vele malen erger dan wij ons voor kunnen stellen – de Native Americans kregen niet alleen de beroerdste stukken land toegewezen, de beste stukjes daarvan werden ook nog eens door blanken opgekocht.

Ik moet je bekennen dat ik van zo’n kort stukje, dat vrij terloops in het verhaal langskomt, zodanig van mijn stuk raak dat ik het boek dan even een dag weg moet leggen voor ik weer verder lees.

Louise Erdrich had een Duitse vader en een Indiaanse moeder, die allebei in een reservaat werkten als leraar, dus ze weet waar ze het over heeft. Wat een schrijfster, en wat een boek!

• Louise Erdrich – Love Medicine
• Louise Erdrich’s blog