“Ik besta uit wonden en brutaliteit, en in mijn gedichten worden wonden soms wonderen” – dat is een fragment uit het gedicht “Een ontmoeting met een weerloze dichter” van de Belgische Delphine Lecompte, en toen ik dat hoorde begreep ik meteen ook waarom Tom America haar gedichten graag op muziek wou zetten.

Tom America heeft al eerder wonderen verricht met gesproken woord van schrijvers en dichters, ik herinner me onder meer zijn Kunststof Songs, waarin hij fragmenten uit interviews van muziek voorzag, zodat schrijvers nog beter uit de verf kwamen dan ooit. Een verbazingwekkende prestatie.

Voor de veertien gedichten van Delphine Lecompte op het album Wonden en brutaliteit heeft America de stem en de voordracht van Lecompte zelf als uitgangspunt genomen, en daar in zes jaar tijd met engelengeduld muziek bij gemaakt die die gedichten sterker maken.

Ik moet wennen aan de gedichten van Lecompte, moet ik bekennen, ook door haar voordracht, want ze komt me net iets te onbeholpen over, te naïef, terwijl ze dat feitelijk absoluut niet is. Maar de kwetsbaarheid komt daardoor ook over. En die is wel oprecht.

De muziek van America is verbluffend, en wordt steeds beter. Eerst gaat de meeste aandacht uit naar de teksten van Lecompte, en dat is ook de bedoeling van America, maar na verloop van tijd kom je er achter dat de muziek eigenlijk net zo goed en misschien zelfs nog wel beter is dan de gedichten.

Een verbazingwekkend album, kortom, waarbij muziek en poëzie elkaar versterken en uitvergroten. Subliem.

• Delphine Lecompte & Tom America – Wonden en brutaliteit – Brokken records

Luister hier naar een paar fragmenten: