Beste Holly,

Ach ja, de goede oude evolutietheorie. Het is inderdaad verbijsterend dat mevrouw van der Hoeven op deze manier ruimte geeft aan dogmatische denkbeelden die vroeg in de vorige eeuw toch al afdoende ontkracht zijn. Hoewel.. Op een feestje gisteravond sprak ik na lange tijd H. weer eens. Tot drie jaar geleden was hij lid van ons zangkoor. H. geeft filosofie op de Vrije Universiteit in Amsterdam. De van oorsprong christelijke VU oefent de laatste tijd ook aantrekkingskracht uit op Moslimstudenten die prijs stellen op wetenschappelijk onderwijs op christelijke grondslag. Het debat van evolutietheorie versus ‘Intelligent Design’, heeft op de VU enige actualiteit, en als filosofiedocent heeft H. een positie te vervullen in dat debat. Ik heb hem attent gemaakt op de Psalmen van Leo Vroman. Leo Vroman is zijn leven lang werkzaam geweest als biologisch onderzoeker, hij onderzocht met name het verschijnsel bloedstolling en één van zijn bevindingen is bekend geworden onder de naam The Vroman-effect. Vroman is natuurlijk bekender als de dichter van het prachtige vers Vrede (Kom vanavond met verhalen hoe de oorlog is verdwenen en herhaal ze honderd malen, alle malen zal ik wenen..) Sinds 1995 (het jaar waarin Vroman tachtig werd) schrijft hij met regelmaat gedichten die hij Psalmen noemt en waarin op poëtische wijze de grote levensvragen worden gesteld aan iets of iemand die hij aanduidt met de naam Systeem. Alle kennis begint met verwondering en alle kennis heft zich weer op in zelfkennis. Mag ik je een paar van Vromans psalmen voorleggen? 

Hartelijke groet, Nico van Lieshout