la bonne table

 gerommel rond bemelmans

 

 

Lees hier de eerste Nederlandse vertaling van Hotel Splendide

 De boeken van Ludwig Bemelmans heb ik vrijwel allemaal voor een habbekrats tweedehands gekocht. Dat gaat goed tot het moment dat de goede man overleed. Vanaf dat moment heeft hij zelf geen vinger meer in de pap en wordt er met zijn teksten op een onvoorstelbaar vrijmoedige manier aangerommeld. Voor iedereen die zijn boeken kent in de oorspronkelijke uitgaven is dat elke keer weer een tenenkrommende ervaring. We hebben hier al eens eerder gewaarschuwd voor Hotel Bemelmans, waarin een aantal Bemelmansverhalen die in een hotel spelen op een willekeurige manier bij elkaar geveegd waren. Bovendien bleken de teksten "aangepast" te zijn, en dat was nooit een verbetering. Onze nieuwste aanwinst heet La Bonne Table, een dikke paperback van ruim vierhonderd pagina's met alle Bemelmansverhalen die over eten gaan, selected and edited by Donald and Eleanor Friede. Door dat "and edited" waren we al behoorlijk op ons qui-vive, en onze vrees werd in het parmantige voorwoord bewaarheid. Lees deze zin maar eens goed:

with only the merest deletion of unrelated material...

Het gaat natuurlijk om "with only the merest deletion of unrelated material" - oftewel: we hoefden gelukkig maar een heel klein beetje niet ter zake doend materiaal te verwijderen... Als ik dat lees wordt het mij al zwart voor de ogen. Wie denken ze wel dat ze zijn om überhaupt met hun gore poten in Bemelmans' teksten te gaan schrappen? Tuig! En dat "unrelated material" - wie bepaalt dat? De heer en mevrouw Friede, die duidelijk geen enkel fingerspitzengefühl hebben? Helaas wel ja. Het is toevallig wel zo, dat juist de terzijdes en de "niet ter zake doende" uitweidingen Bemelmans zo goed maken, en zo grappig. Als je dat er uit gaat wieden haal je de kern uit het werk van die man.
Helaas is ook de rest van het boek zonder enig gevoel in elkaar geflanst. En dan hebben we het over de verkeerde vormgever die een foute letter boven de hoofdstukken plaatst en die de tekeningen te krap in de tekst zet, waarbij uiteraard ook de steunkleur verdwenen is. Als voorbeeld de tekening uit het eerste hoofdstuk van Hotel Splendide, en daaronder dezelfde tekening in La Bonne Table, die hier overigens in een totaal ander verhaal terecht is gekomen.

uit hotel splendide

in la bonne table

Kortom - al kostte het boek maar acht dollar, voor zoveel ergernis is dat nog te veel. Als je eens wat van Bemelmans wilt lezen, stap dan gewoon een keer de Slegte binnen - de kans is groot dat je er in ieder geval één van zijn boeken in oorspronkelijke staat vindt.

 

terug naar de startpagina van moors magazine