In zijn voorwoord (getiteld "Geen syndroom van Draaisma") geeft Draaisma zelf mooi aan waarom dit zo'n goed boek is geworden. Het zijn namelijk niet enkel biografietjes geworden van een verzameling interessante wetenschappers, hij vertelt ook de achtergronden, de verhalen eromheen, het vervolg, enzovoorts. Hij schrijft in dat voorwoord bijvoorbeeld:
"Ik had iemand ontmoet met het syndroom van Bonnet en niets bijzonders gezien. Ik begreep hoe gemakkelijk het is iets niet te ontdekken. Zelfs iets herontdekken was me niet gelukt".
En even verderop:
"Als ik iets heb opgestoken van mijn studie van dertien naamgevers uit de hersenwetenschap is het wel dat wat volgt op een ontdekking belangrijker is dan de ontdekking zelf."
Hij eindigt zijn voorwoord met:
"Als het in de volgende dertien portretten gelukt is van namen weer personen van vlees en bloed te maken is dat ook omdat hun ziektegeschiedenissen over mensen van vlees en bloed gingen".

Dat laatste is zeker gelukt, maar Draaisma doet veel meer dan levende mensen tevoorschijn toveren - hij weet ook "de wetenschap" interessant en boeiend te maken. Ik zou me heel goed kunnen voorstellen dat een middelbare scholier na lezing van dit buitengewoon inspirerende boek besluit wetenschapper te worden. Maar zelfs als je totaal niet in wetenschap of wetenschappers geïnteresseerd bent is dit boek nog de moeite waard, alleen al omdat Draaisma zo goed schrijft. To the point, maar ook met gevoel voor de juiste details en goede formuleringen. Een aanrader dus.

• Douwe Draaisma - Ontregelde geesten - Historische Uitgeverij ISBN 9 789065 544506

terug naar de startpagina van moors magazine