Toen Karel Appel tien jaar dood was werden er overal tentoonstellingen rond zijn werk georganiseerd – in Parijs en München een hele mooie expositie met zijn tekeningen, en in het gemeentemuseum Den Haag was een voortreffelijke tentoonstelling ingericht met een retrospectief van Appels werk, met aandacht voor zijn tekeningen, grafiek, schilderijen en beelden.

Het opmerkelijkste was dat de keuze zo goed was. Appel heeft dankzij zijn eigen uitspraken toch een beetje de reputatie van de jongen die maar wat aanrotzooide, maar deze tentoonstelling laat zien dat niets minder waar was. Appel was weliswaar iemand van het grote gebaar en van het wildere schilderen, maar hij wist heel goed wat hij deed.

Dat kun je vooral goed zien in de tekeningen en de beelden, maar ook in heel veel van de schilderijen zit een bedachtzaamheid die veel mensen waarschijnlijk niet in hem gezocht hadden. In het boek Karel Appel Retrospectief, dat als catalogus bij de tentoonstelling verscheen, kun je nog eens rustig nakijken hoe goed Appel eigenlijk was. Vooral zijn gevoel voor kleur en de ontegenzeggelijke passie waarmee hij schilderde maken nog steeds indruk.

En nog even iets dat ik hoorde van iemand die Appel van dichtbij gekend heeft – Karel Appel was ook nog eens een bijzonder aardige man. Niet dat dat iets bijdraagt aan de waardering voor zijn kunst, maar ik vond het eerlijk gezegd toch verrassend om te horen – blijkbaar kun je zelf een beeld scheppen van jezelf als kunstenaar dat een echt goed beeld behoorlijk in de weg kan gaan zitten.

Deze tentoonstelling schept wat afstand en laat zien dat Karel Appel in ieder geval terecht wereldberoemd is, en niet vanwege, maar ondanks die tamelijk stompzinnige uitspraak “Ik rotzooi maar wat an”. waarmee hij toentertijd de publiciteit haalde.

• Karel Appel – Retrospectief – Uitgeverij Vantilt – ISBN 9789460042744
• Bestel het boek hier bij een bekende webwinkel:  Karel Appel Retrospectief