Het idee is heel eenvoudig. Vier succesvolle muzikanten willen graag voor publiek spelen in een intieme setting, en omdat ze dicht bij elkaar in de buurt wonen besluiten ze een middag lang huiskamerconcerten te geven. Voila: het 4 Huizen Muziekfestival, dat zondagmiddag 20 september 2009 plaatsvond in de wijk Hoornse Meer in Groningen.

Om één uur begon iedereen te spelen in zijn eigen huis, en als bezoeker stelde je je eigen route samen, waarbij je vier concerten van een half uur voorgeschoteld krijgt. Helaas konden wij maar twee van de vier concerten bezoeken, maar dat smaakte al absoluut naar meer.

Boelo Klat speelde op piano een fors aantal eigen composities, die uitblinken in beknoptheid. Klat is geen uitmelker, dus hij laat zijn compositie horen zonder al te veel herhalingen. Hij heeft een typisch Groningse manier van componeren en spelen, waarbij een lichte stroefheid samengaat met uitbundigheid. Gecondenseerde composities met heel veel verrassende kleine details. Het is een sprankelende vorm van jazz die zich meer dan uitstekend leent voor een live concert in een intieme setting, want de pianist is zeer geconcentreerd aan het spelen, en het publiek is al net zo geconcentreerd aan het luisteren. Geen afleiding zoals je die toch regelmatig hebt bij het luisteren naar een cd – hier móét je wel opletten, en de verbazing is dan ook groot als het concert na een half uur is afgelopen, vooral omdat je het gevoel hebt dat Klat veel langer heeft zitten spelen. Klasse.

Pot en Baumgarten (trekzakvirtuoos en contrabassist) verkenden samen met percussionist/vibrafonist René van Astenrode de grenzen van folk, jazz en rock, waarbij met name Pot op een buitengewoon avontuurlijke manier zijn instrument, de trekzak, verkent. De eigen composities waren soms al improviserend ontstaan, maar werden hier omgetoverd tot kleine meesterwerkjes, waarbij het nummer waarin Pot zijn liefde voor de trekzak liet horen ongehoord mooi was, met subtiele ritmes en melodieën die daar ingenieus mee werden verweven. Pot en Baumgarten werken aan een nieuwe cd waarvoor ze wat muzikale vrienden uitnodigen. Deze middag maakte ons in ieder geval buitengewoon nieuwsgierig naar dat nieuwe album.

Dat waren dus al twee topacts die op een subtiele manier de grenzen van hun “genre” muziek verkennen en daarbij een volstrekt uniek eigen geluid weten te creëren. En die wonen dan om de hoek bij elkaar. Toch een goed idee om een wijk te bouwen waarin ruimte is voor musici.

Wat we gemist hebben: Etoile Azur bracht eeuwenoude joods-spaanse liederen in een eigen bewerking en Nynke Eekhof voerde composities uit van de hedendaagse Nederlandse componist Peter Lunow. Een middag die absoluut voor herhaling vatbaar is. Graag volgend jaar weer!