barana big band baraná orchestra
- oosterpoort groningen, 3 april 2014
- tribute to behsat üvez
barana - de basis

Kijk op de site van Baraná voor de speeldata en voor het Baraná Festival - mis het niet, want hier gebeuren dingen op muzikaal gebied die je nergens anders hoort of ziet!

  • 9 april 2014 - Amsterdam, Bimhuis
  • 11 en 12 april 2014 - RASA Utrecht, Baraná Festival
  • 13 april 2014 - Rotterdam, Lantaren Venster

 

 

 

 

 

 

 

 

 

Vanaf de allereerste keer dat ik Baraná hoorde was ik volledig verkocht, en ik ben de band dan ook al de jaren van hun bestaan met enige gretigheid blijven volgen (zie de links onderaan voor de stukjes die ik in de loop van de jaren schreef over de band). In mijn eerste stukje over deze unieke wereldfusieband schreef ik onder meer: "Na afloop van de cd kun je alleen maar hopen dat Üvez en Kamperman hun gezamenlijke muzikale ontdekkingstocht met veel energie zullen voortzetten. Voorlopig hebben we in ieder geval dit superieure wereldfusiealbum, waar wij voorlopig nog niet op uitgeluisterd zijn. Wereldklasse!"

Helaas is Behsat Üvez veel te jong overleden en is er zo een einde gekomen aan de onvoorstelbaar vruchtbare samenwerking tussen saxofonist Steven Kamperman en multi-instrumentalist en zanger Behsat Üvez, maar er is in 2014 nog wel een fraaie afsluiter gepland, want de muziek die beide mannen gecomponeerd hebben zal dit jaar nog worden uitgevoerd zoals Behsat dat graag gewild had, namelijk met een grote band van topmuzikanten, Het Baraná Orchestra. Het eerste concert van deze fantastische achttienkoppige band vond plaats in de Oosterpoort in Groningen voor een halve zaal vol enthousiast publiek.

Ik vind het nog steeds tamelijk verbijsterend dat een band met zo'n uniek eigen geluid, die iets neerzet van absolute internationale topklasse, in Nederland blijkbaar toch enigszins over het hoofd wordt gezien. Merkwaardig. Kijk hier bijvoorbeeld naar een van de stukken die in Groningen gespeeld werden, en let daarbij eens op de ingetogen start en het al net zo ingetogen einde. Dat je een grote band tot je beschikking hebt wil nog niet meteen zeggen dat je dan ook alle subtiliteit laat varen. Integendeel. Kijk, luister en geniet:

 

Of kijk hier naar het duet van saxofonist Steven Kamperman en zanger Mehmet Uludag, die een werkelijk bloedstollend mooi stukje samenspel laten horen. Let daarbij alsjeblieft niet op de gebrekkige opname, die ik met het simpelste zakcameraatje maakte:

 

En hier opnieuw de hele achttienkoppige band in actie:

 

De achttienkoppige band is volledig internationaal samengesteld, met een aantal Turkse musici, met name Mehmet Uludag, Sanem Kalfa en Cengiz Baytemür, cellist Ernst Reijseger, die volgens Behsat van een andere planeet kwam, de Pools-Groninger drummer Sebastian Demydczuk, de Molukse Nederlander en volstrekt unieke gitarist Jeff Sopacua, de Duitse contrabassist Meinrad Kneer, accordeonist Bart Lelivelt, de Hongaarse Rotterdammer Akos Laki en zijn bandleden van het Carlama Orkestar Stanislav Mitrovic en Henk Spies, violisten Monique Lansdorp en Giorgio Dumitriu, trompettist Bert Lochs, trombonist Kees Adolfsen en gitarist Erman Dirikcan, en niet te vergeten bandleider en saxofonist Steven Kamperman.

Kijk hier hoe de vier strijkers volledig losgaan in het begin van dit nummer, onder aanvoering van cellist Ernst Reijseger:

 

Het Baraná Orchestra is een absolute topband met allemaal geweldige en virtuoze muzikanten, die met overduidelijk veel plezier samen zaten te spelen, en die elkaar ook wat gunden - dit was een band die ook duidelijk bereid was als band te spelen, waarbij de ego's even aan de kapstok gingen. Er waren stille, zachte passages ingeruimd, er was ruimte voor improvisatie, en dat maakte het allemaal spannend en soms adembenemend mooi. We kunnen na afloop alleen maar concluderen dat Behsat gelijk had: de muziek van Baraná komt inderdaad het beste tot zijn recht als het door een groot orkest gespeeld wordt. En nu maar hopen dat hier mooie opnames van gemaakt zijn!

Lees hier de stukjes die ik eerder schreef over deze unieke band van absolute wereldklasse:

En als je de smaak nu te pakken hebt heb ik hier nog een fraai nummer van ruim tien minuten met een aantal mooie solo's (met excuses voor de matige beeld- en geluidskwaliteit):

 

En tenslotte een opname waarin mijn cameraatje wat moeite heeft om te focussen ( na een minuutje komt dat pas goed) maar waarin je om te beginnen getrommel hoort dat niet van de drummer afkomstig is, maar van Ernst Reijseger die zijn cello bewerkt met zijn handen... Daarna komt de achttienkoppige band los.