Sid Griffin is een man waar ik een zwak voor heb – hij was heel lang de muzikant die de elektrische rockband The Long Ryders draaiende hield, maar de laatste jaren zijn het The Coal Porters die als zijn band fungeren. Dat betekent overigens niet dat alles om Griffin draait, en dat is misschien ook wel waarom ik een zwak voor hem heb, want de andere leden van die Coal Porters, wat overigens een heerlijke akoestische stringband is die muziek maakt die tegen de bluegrass aanzit, mogen zeker schitteren, op alle fronten.

Opmerkelijk genoeg is het een Britse band, al zou je dat niet zeggen op het eerste gehoor, maar ze combineren wel degelijk bluegrass met keltische muziek en folk. Een felle fiddle-speelster, Kerenza Peacock, die ook ukelele speelt en zingt, een “doghouse” bassist, Andrew Stafford, banjospeler Paul Fitzgerald, die ook dobro speelt en zingt, en Neil Robert Herd die gitaar, bajo sexto en dobro speelt en ook zingt.Dat doen ze al erg goed en met passie, maar ze hebben nog meer talenten.

Neil Robert Herd schreef een paar van de leukste liedjes, waaronder The Old Style Prison Break en nog twee andere liedjes, Kerenza Peacock schreef twee nummers (waaronder een vlammende instrumental) en Sid Griffin schreef vier liedjes, waaronder Salad Days en de tamelijk onverwachte ode aan de Ramones The Day The Last Ramone Died – een bluegrassnummer over de Ramones – ik vermoed dat de leden van deze rauwe punkrockband dat wel zouden kunnen waarderen. Ik kreeg er in ieder geval een erg goed humeur van, en het laat nog eens zien waarom ik een zwak heb voor Sid Griffin.

Luister hier naar een paar fragmenten: