Op papier is er bijna geen suffere muziek denkbaar dan Contra Music. Vroeger was dezelfde muziek bekend als Square Dance, waarop met grote groepen brave groepsdansjes werden uitgevoerd in grote boerenschuren. In de jaren zestig werden de square dance en de bijbehorende muziek ontdekt door de hippies, waarna de naam nogal radicaal gewijzigd werd in Contra Dance. Die naam is vervolgens blijven hangen, en de traditie werd met name in New England in leven gehouden.
Zoals met elk muziekgenre is het ook met Contra Music zo dat er veel middelmaat geleverd wordt, maar dat er altijd wel iemand tussen zit die het echt goed doet, waardoor er toch iets ontstaat dat de moeite waard is. Bij Contra is dat de fiddler Rodney Miller en recentelijk de band Big Bandemonium.

Big Bandemonium – The Big Bang

Big Bandemonium is met zijn negen muzikanten niet echt een big band, maar het geluid is wel degelijk groot en stevig. De band bestaat uit drie fiddlers, drie blazers en een ritmesectie die bestaat uit een pianist, een gitarist en een bassist. Leider van de band is saxofoniste Lise Brown, die bovendien tekent voor de meeste arrangementen. En vooral die arrangementen doen het hem hier, en dan met name de gedreven swingende fiddlers, die steeds met enorm veel schwung spelen. De cd begint met een fantastische uitvoering van Sam Bartlett’s Evil Diane waarin de band klinkt als een kruising tussen een traditionele contraband en La Bottine Souriante. Opwindende dansmuziek dus. Maar deze band kan meer. Luister maar eens naar de prachtige trage afsluiter Evergreen, of naar de verbazingwekkende, bijna onherkenbare mooie versie van When Johnny Come Marching Home. Pure kwaliteit is hier het sleutelwoord. Prachtige arrangementen, uitgevoerd door een groep zeer uitstekende muzikanten die met duidelijk plezier en barstend van de energie ontzettend lekker zitten te spelen. Een absolute aanrader.

Rodney Miller’s Airdance

Rodney Miller is de belangrijkste fiddler uit de oude traditionele Contra Music-school. Het label Great Meadow Music brengt heel veel Contra Music-cd’s uit die allemaal kwalitatief dik in orde zijn, maar deze steekt er toch nog even bovenuit. Hier geen nieuwlichterij, maar gewoon een uitstekende versie van de square dance. Dankzij het virtuoze en geïnspireerde spel van Miller wordt het toch nog echt leuk, ook als je niet van plan bent in een boerenschuur met een groep cowboyhoeden te gaan dansen. Miller is niet alleen een technisch begaafde fiddler, hij weet het bovendien steeds erg spannend te maken, wat bij deze muziek niet echt vanzelfsprekend is.
En Miller is niet te benauwd om ook wat andere invloeden toe te laten – keltische invloeden bijvoorbeeld, maar ook jazz. En hij weet sommige doodgespeelde traditionals mooi naar zijn hand te zetten. Leuk, en net als de plaat van Big Bandemonium is dit ook een album waar je een uitstekend humeur van krijgt. Zelfs als je niet van dansen houdt kun je hier nauwelijks bij stil blijven zitten.