Steve Dawson is een fantastische en fijnzinnige gitarist waar we al een keer met open mond naar hebben zitten luisteren toen hij een instrumentaal soloalbum presenteerde, Rattlesnake Cage. De Canadese Dawson kan echter nog heel veel meer dan alleen maar subtiel akoestisch gitaar spelen – op Solid States and Loose Ends laat hij horen dat hij onder meer ook geweldige liedjes kan schrijven, dat hij kan zingen, en dat hij met een elektrische gitaar flink uit de bocht kan scheuren. Bovendien kan hij een fantastische band om zich heen verzamelen die dan ook nog eens uitermate geïnspireerd staat te spelen.

En het resultaat is er dan ook naar – een album van een dik uur waar je geen genoeg van kunt krijgen, want dit is puur genieten van begin tot eind – van de rockende nummers tot de bluegrass-uitstapjes via de fijnzinnige ballads tot en met de met blazers ronkende southern bluesrock. Blues, folk, gospel, jazz, soul, alles zit er in, en dan zo’n gitarist die nooit alleen maar uit is op effect, of die alleen maar wil laten horen hoe snel of virtuoos hij is – bij Dawson gaat het steeds puur om de muziek, om de melancholie, om de flow.

En de anderen zijn daarin net zo belangrijk – Gary Craig op drums en John Dymond op bass, plus een aantal van Nashville’s beste muzikanten, waaronder Kevin McKendree (keyboards); Fats Kaplin (viola, fiddle, mandoline en accordion); Jim Hoke (saxofoons); Steve Herrman (trompet); Mike Bub (staande bass); Regina en Ann McCrary (backing vocals); en Keri Latimer (backing vocals). Wat een band, en wat een album! De groeiplaat van het jaar, wat mij betreft.

Luister hier naar een paar fragmenten: