De jaren negentig worden zo’n beetje vertegenwoordigd door één man, één band en één legendarisch album – Kurt Cobain, Nirvana en die plaat met de onder water zwemmende baby op de hoes, Nevermind. Een kwart eeuw na de tragische zelfmoord van Cobain besloten zanger en gitarist Manu Champagne, violist Damien Chierici en accordeonist Didier Laloy hem een ongewoon eerbetoon te brengen.

Geen vuile riffs, geen grunge en de karakteristieke drums, maar een akoestische gitaar, een viool en een diatonische accordeon. Mocht je daar je bedenkingen bij hebben, zoals ik die ook had toen ik dit plan op papier zag staan, dan moet je vooral even gaan luisteren, want de passie en overtuigingskracht van deze drie muzikale vrienden maakt van Nevermind een subliem, tijdloos album, waar je dus inderdaad ongestraft een folkplaat van kunt maken.

Maar wat voor folkplaat! De energie spat er aan alle kanten van af, en dat komt niet alleen door de overtuigende zang van Manu Champagne, maar vooral ook door het vlammende spel van Didier Laloy en Damien Chierici, die de muziek van Nirvana feitelijk op een hoger plan tillen, omdat ze met veel humor en net voldoende respect (maar vooral niet te veel!) de muziek transformeren en er met passie en creatieve energie hun eigen powerfolk van maken. Ik zou deze mannen wel eens wat vaker rockklassiekers onder handen willen zien nemen. Subliem!

Luister hier naar een paar fragmenten: