John Lee Shannon is een akoestische gitarist in de traditie van John Fahey en Leo Kottke, en net zo virtuoos. Hij schrijft heerlijke melodieën en speelt de sterren van de hemel, waardoor zijn solo-album zeker niet alleen voor gitaar-fans voorbehouden is.

Het ontstaan van het album had nog wel wat voeten in de aarde, want Neal Casal zou het eigenlijk produceren, maar deze opmerkelijke singer/songwriter, gitarist en producer, die op zijn eigen albums altijd al blijk gaf niet bepaald het zonnetje in huis te zijn, maakte onverwacht een einde aan zijn eigen leven.

Toch heeft hij Shannon duidelijk geïnspireerd tot het maken van dit solo-album, en Shannon heeft het dan ook doorgezet als een soort eerbetoon aan Casal, die vond dat hij met zijn gitaar een klein orkest neerzette. Daar had hij wel een beetje gelijk in, vind ik. Luister zelf maar naar de fenomenaal fraaie gitaarliedjes van John Lee Shannon.

Luister hier naar een paar fragmenten: