Boelo Klat is een van de opmerkelijkste pianisten en componisten van Nederland. Niet alleen omdat hij een typisch Groninger muziek van spelen lijkt te hebben – nuchter en licht weerbarstig en tegelijk toegankelijk, maar ook doordat hij met die manier van componeren en spelen het klassieke akoestische jazztrio nieuw leven heeft ingeblazen. Ruud Vleij op de contrabas en Ancel Klooster op drums zijn daarbij zijn perfecte muzikale partners, maar het zijn toch steeds de composities van Klat en zijn kristalheldere spel dat de kern vormt van het unieke geluid van dit trio.

Ook op hun nieuwe album Lost in Berlin valt alles weer perfect op zijn plek – er wordt fors op losgehamerd, fluisterzacht gespeeld, met abrupte tempowisselingen, verrassende melodiewisselingen, spanningsbogen die een nummer lang volgehouden worden, ook bij de langzame nummers. Iets minder weerbarstig als voorheen misschien, wat soepeler spelend nog, maar nog steeds net zo spannend.

De inspiratie komt uit steden – verdwaald raken in Berlijn, Parijs, maar ook een wandeling door een park, of grote collega’s als Igor dienen ter inspiratie. Het opmerkelijke is dat de muziek die er uitrolt altijd onmiskenbaar Boelo Klat en zijn trio is, hoewel elk nummer weer anders is. Lost in Berlin is weer een waar meesterwerkje, en het wordt echt hoog tijd dat Klat en zijn trio nu eindelijk eens wereldberoemd worden, want dit is muziek van absoluut internationaal topniveau.

Luister hier naar een paar fragmenten: