Daniel Thompson, akoestische gitaar, en Caroline Kraabel op altsaxofoon worden bij deze sessie begeleid door danser Max Reed, die ook zijn stem laat horen en die voor “surface sounds” zorgt in deze opmerkelijke improvisatiesessie.

Als Thompson en Kraabel spelen zit ik altijd al op het puntje van mijn stoel, want die twee weten het niet alleen ongelofelijk spannend en op het randje te maken, ze zijn ook vaak erg grappig, en hier ontregelt Max Reed de zaak nog net even iets meer, waardoor het nog weer wat merkwaardiger en wat mij betreft leuker wordt.

Dit is jazz voor iedereen met open oren, maar zeker geen muziek voor de achtergrond of om lekker op weg te dromen, hier word je als luisteraar echt even op scherp gezet. Er gebeurt ook regelmatig zo weinig dat je erg goed op moet letten, want wat er gebeurt is wel degelijke essentieel en ook de stiltes werken hier fabelachtig goed. Maar als je bereid bent goed te luisteren word je ook rijkelijk beloond.

Luister hier naar een paar fragmenten: