Sweet Papa Lowdown is een akoestische bluesband uit het Canadese Vancouver die ik per ongeluk ontdekte doordat ik correspondeerde met de moeder van de blazer en arrangeur van de band, Dan Marcus. Die man was ooit de leider van de band van Ray Charles, maar toen die zijn band opdoekte moest hij aan het werk als vertegenwoordiger. Hij ontmoette Jeff Shucard, die als leraar werkte en samen maakten ze met de band Sweet Papa Lowdown een paar machtig mooie cd’s die ze in eigen beheer uitbrachten en die vrijwel onopgemerkt bleven.

Na drie cd’s hoorde ik niets meer van de band, en speurtochten op internet leverden ook jarenlang niets op, wat ik jammer vond, want ik was benieuwd hoe het verder ging met die twee mannen. Maar nu kwam er onverwacht een mailtje binnen met een live-album dat is opgenomen in Turkije in 2009, met een verhaal van Jeff Shucard erbij dat het een en ander verklaart.

In 2000 arriveerde Shucard in Istanbul met de bedoeling Engelse les te gaan geven op een taalschool in het Kadıköy district. Hij was aan het herstellen van een levensbedreigende ziekte die ervoor had gezorgd dat hij een tournee met de Britse bandleader – de legendarische trombonist Chris Barber – moest afzeggen. Hoewel hij een gitaar bij zich had wist hij niets over de muziekscene in Istanbul en door zijn gezondheidsproblemen was hij ook niet van plan om te gaan optreden

Maar op een dag ontmoette hij in een lokale muziekwinkel een student die elektrische gitaar speelde. Deze Berk Sirman werd een vriend en hij boekte Shucard in een paar clubs. In een van die clubs, Shaft, ontmoette hij Sarp Keskiner, die hem enthousiast verwelkomde in de levendige bluesscene waarin zijn band Moe Joe speelde.

Sarp bleek veel te weten over blues en was ook een geweldige musicus en producer. Hij was misschien de enige in Turkije die de muziek van Charley Patton, John Hurt en Blind Blake kende. En zo begon hun samenwerking.

Er werd uitgebreid getourd door Turkije in de jaren 200, 2004 en 2006 terwijl er in clubs ook nog incidentele optredens waren. De opnames die je hier hoort zijn niet echt van superieure kwaliteit, maar je hoort hier wel een heerlijke band op stoom, met gasten uit Canada en de USA, als Doug Rhodes, Rick Van Krugel, Blaine Dunaway, Dan Smith, Dan Marcus en Kris Bowerman. Goed om na ruim twintig jaar weer eens wat te horen van deze unieke band.

Luister hier naar een paar fragmenten: