Ik ga hier iets tamelijk ongebruikelijks doen, namelijk een cd recenseren die ik al eerder gerecenseerd heb. Dat komt zo – toen ik het album van Tesla Manaf drie keer gedraaid had heb ik een enthousiast stukje geschreven, maar daarna bleef ik het album draaien, en inmiddels zijn we een behoorlijke tijd verder en heb ik het gevoel dat ik naar een compleet ander album zit te luisteren, dat in de loop der tijd misschien wel tien keer zo goed is geworden. Dat is altijd al uitzonderlijk, maar zeker bij zo’n jonge gitarist.

Tesla Manaf is niet alleen een zeer begaafde gitarist, die zeer verfijnd en subtiel kan spelen, hij heeft ook een aantal uitstekende spelers om zich heen verzameld, en samen spelen ze werkelijk de sterren van de hemel, met arrangementen waarvoor de term intelligent net iets te weinig zegt. Want de muziek die deze band maakt is subtiel, verfijnd, humoristisch, en zit zo verschrikkelijk goed in elkaar, met exact de juiste timing, waarbij je hoort dat de spelers elkaar haarscherp aanvoelen, dat je regelmatig met open mond zit te luisteren. En dat terwijl er eigenlijk nooit vertoon van virtuositeit is – je hoort helderheid, plezier, en vooral ook de gretigheid om muzikaal op avontuur te gaan.

Je hoort hier Indonesië klinken, maar ook intelligente Britse jazzrock, en soms denk ik dat Manaf ook goed naar iemand als Ron Geesin heeft geluisterd. Maar je hoort vooral Tesla Manaf en zijn band die op hun volstrekt eigen manier een muzikaal universum aan het scheppen zijn. Deze cd bevat twee albums die eigenlijk allebei meesterwerkjes zijn, die steeds beter worden. Magnifieke groeiplaatjes die ik niet genoeg kan aanraden.

• Tesal Manaf – MoonJune Records MJR069

Luister hier naar een paar fragmenten: