
hans theessink - wishing well
Bluesman Hans Theessink uit de Achterhoek woont al jaren in Wenen en heeft een muzikale opvoeding gehad in de bluesdelta’s van het Amerikaanse zuiden. Hij is internationaal al jaren een begrip, en hij zit nu, na zijn zestigste, in de flow, want er verschijnt de ene na de andere magnifieke plaat van hem. Na een tweede duoplaat met Terry Evans verschijnt nu binnen een paar maanden al weer een juweel van een soloalbum, met een aantal traditionals en klassiekers en veel eigen nummers, die overigens zeker niet voor die blues- en folk”evergreens” onderdoen.
Naast nummers als Wayfaring Stranger of Delia hoor je hier ook nummers van Dylan (Ballad of Hollis Brown) en Townes van Zandt (Snowing on Raton) en het prachtige Living with the Blues van Brownie McGhee, allemaal in de onmiskenbare Hans Theessink-stijl, en dat betekent dat je hier een soort mellow blues krijgt, die uitermate relaxed en laid-back klinkt, maar die volledig doordrenkt is van de melancholie, terwijl de warme stem van de man en de bloedmooie arrangementen er tegelijkertijd voor zorgen dat je van deze muziek eigenlijk nooit triest of treurig kunt worden. Een beetje melancholiek, dat wel misschien.
De helft van de liedjes op dit album heeft Theessink zelf geschreven, en daar zitten een paar schitterende nummers tussen, zoals Hellbound, dat de eeuwig gokkende Townes van Zandt als inspiratiebron had (met hier een prachtige pedalsteelpartij van Dave Pearlman), of het recente Early This Morning Blues, dat nu al klinkt als een blues die al een eeuw meegaat, en waarvoor Theessink zelf alle instrumenten inspeelde. Didn’t We Try is een mooi droevig liefdesliedje, en het titelnummer van dit magnifieke album, Wishing Well, werd geschreven in Kathmandu, bij de rivier. Hans Theessink – meester van de mellow blues!
- Hans Theessink – Wishing Well – Blue Groove BG2320 – Music & Words
Klik op het driehoekje om het fragment te beluisteren.