Samo Kutin en Ana Kravanja kennen we als multi-instrumentalisten in het unieke op folk gebaseerde maar uitermate avontuurlijke trio Širom, terwijl ze beiden zulke gretige musici zijn dat ze in verschillende andere bands en projecten meedraaien. Daarnaast hebben ze af en toe een soloproject, zoals het album The Universal Veil That Hangs Together Like A Skin dat hij samen met de Britse geluidstovenaar Lee Patterson maakte.

En nu is er een volstrekt uniek album dat ze met zijn tweeën opnamen, Trosi Kumulusa, waarop Kravanja prachtig strak viool en altviool speelt en haar stem inzet, terwijl Kutin vooral de draailier bespeelt, en akoestische resonatoren (al weet ik niet wat ik me daarbij voor moet stellen), glas, en ook hij zet zijn stem in. Ik zeg hier bewust niet dat ze zingen, want het is eerder zo dat ze hun stem als muziekinstrument lijken te gebruiken.

Soms is hun muziek ontregelend, als ze het geluid van jankende katten of huilende mensen imiteren, soms bijna hypnotiserend, als ze je op een minimal-music-achtige manier meeslepend op sleeptouw nemen, vaak is het gewoon opwindend, dankzij het opzwepende vioolspel van Kravanja, maar het is altijd spannend. Het wordt geen moment ook maar een heel klein beetje saai, want deze twee weten je constant bij de les te houden – net als je denkt dat het lekker doorloopt verandert er weer subtiel (of minder subtiel) wat waardoor je weer overeind schiet.

Hoe je hun muziek moet noemen weet ik niet. Folk is het al lang niet meer, maar free jazz ook niet, avant-garde wellicht? Dat is zo’n etiket dat je wel op dit soort avontuurlijke muziek kunt plakken, dat alle grenzen lijkt op te zoeken. Een fantastisch album, uit Slovenië notabene. Geweldig.

Oh, en kijk vooral ook naar de filmpjes op hun website!

Luister hier naar een paar fragmenten: