Een nieuw album van The Remote Viewers is altijd weer een feestje. De band draait altijd om de saxofoons van David Petts (tenorsax) en Adrian Northover (sopraansax), en het is altijd weer afwachten wie de twee nu weer uitnodigen. De ene keer is dat een heel gezelschap aan saxofonisten puls drummer en bassist, de andere keer is het een wat kleiner clubje, maar interessant is het hoe dan ook altijd, wat Northover en Petts maken.

Last Man in Europe is een album dat werd gemaakt door David Petts op tenorsax, Adrian Northover op sopraansax en John Edwards op akoestische bas. De muziek die ze maken is altijd wat lastig te omschrijven, en dat is ook nu het geval. Jazz is het niet helemaal, al komt het daar nog het dichtst bij in de buurt. Ik heb het in het verleden wel avantgardistische kamermuziek genoemd, en daar zit nog steeds wat in.

Wat ik vooral zo mooi vind aan de muziek van The Remote Viewers is de humor – ik krijg altijd een onverwoestbaar goed humeur van deze muziek, van het energieke samenspel, de opgewekte felheid waarmee er gespeeld wordt en de spannende balans waar alles steeds in gehouden wordt. Ze kunnen heel fel te keer gaan, en een enorme bak pokkeherrie creëren, maar ze kunnen ook prachtig ingetogen spelen, zodat je bij de afsluiter van het album, The Tranquil Life, bijna je adem inhoudt. Mooi mooi.

De meeste composities zijn van Petts, op vier na, die door het trio zijn geschreven. Alles in één dag opgenomen, gemixt en gemasterd door John Edwards, het hoesje en de foto’s zijn van Northover. Kortom – indrukwekkende alleskunners, die een geweldig energiek plaatje hebben afgeleverd hebben waar ik heel blij van werd.

• The Remote Viewers – Last Man in Europe – RV15

Luister hier naar een paar fragmenten: