We hebben het hier eerder gehad over de Orpheus Supertones, de nieuwe stringband van Walt Koken. Ze hebben zojuist een nieuwe cd in eigen beheer uitgebracht, die net zo goed en aanstekelijk is als de eerste. Verkijk je daarbij niet op het ietwat knullig zelf in elkaar geknutselde cd-hoesje, want de muziek deugt weer helemaal. De Orpheus Supertones is een ouderwetse stringband die klinkt zoals een goede stringband hoort te klinken, namelijk losjes spelend en enigszins rammelend. Het is eigenlijk moeilijk uit te leggen waarom juist die lichtelijk imperfecte manier van spelen voor de perfecte stringbandmuziek zorgt, maar het is wel zo.

Het is vergelijkbaar met de blues, die ook niet te glad en te gelikt moet worden. De ruwe randjes moeten hoorbaar zijn, en de rauwe kern van de muziek. Zo weten de twee fiddlers hier perfect licht schurend tegen elkaar aan te spelen en is de zang ook zeker niet te perfect. Spannende muziek, kortom.

De vier hebben weer allerlei traditionals en onbekende nummers weten op te sporen die in alle gevallen gespeeld worden alsof ze gisteren speciaal voor dit gezelschap geschreven zijn. Energiek, geïnspireerd en steeds op het scherpst van de snede spelend. Zo wordt traditionele stringbandmuziek weer eens echt leuk!