Dennis Kolen was de frontman van Wyatt, een on-Nederlandse pop/rockband die meteen vanaf het allereerste begin grote indruk maakte. Kolen ging vrij snel solo verder, en ontpopte zich wat mij betreft tot de grote Nederlandse rocker, met een schitterend gevoel voor prettig in het gehoor liggende liedjes, lekkere riffs en ouderwets lekker klinkende pop die tegen de rock aanzit. Je kunt het ook Hollandse Americana noemen wat hij doet, want soms klinkt er wat blues doorheen, maar de inspiratie van de jaren zestig en de Beatles is nooit heel ver weg.

Het titelloze Dennis Kolen is zijn vijfde solo-album, en dit keer heeft hij het voor het grootste deel in zijn eentje opgenomen, met maar op een paar momenten wat steun van anderen. Een beetje in de geest van het solo-album dat Paul McCartney ooit opnam. Het album werd op vinyl uitgebracht (je krijgt er dan een cd bij cadeau), en het ademt de ouderwetse down-to earth-sfeer van lekker muziek maken – de riffs zijn er weer, de liedjes zijn goed, Kolen heeft er duidelijk plezier in. Een absolute aanrader, waarvan we hier drie volstrekt willekeurige fragmenten laten horen (van het eerste, het middelste en het laatste nummer) om je een idee te geven.

Luister hier naar een paar fragmenten: