Darrell Scott was in de derde serie van de Transatlantic Sessions de artiest die het meeste indruk maakte met zijn indrukwekkend intensieve liedjes. We hebben hier al eerder aandacht aan hem besteed, en Scott is zo’n artiest die je wil blijven volgen en waar je alles van wil hebben. Modern Hymns is een cd waarop hij, met hulp van wat muzikale vrienden, zijn favoriete liedjes van anderen zingt, en dan laat Scott horen dat hij ook als vertolker onovertroffen is.

Hij haalt een paar liedjes enigszins uit de obscuriteit, zoals het fantastische The Devil van Hoyt Axton, dat hier een uitvoering krijgt waar Axton enthousiast over zou zijn, want hij overtreft hier de meester zelf. Dat geldt voor veel meer nummers, want bijvoorbeeld American Tune van Paul Simon wordt door Scott zo gezongen dat je als vanzelf weer eens echt naar de tekst gaat luisteren. Als het liedje afgelopen is zit je met een brok in de keel, want Scott weet de emotie van het liedje weer boven te halen, overigens zonder sentimenteel te worden. Dat doet hij bij veel meer liedjes – bij Scott heb je het gevoel dat hij echt weet wat hij zingt en dat hij dat ook weet over te brengen.

Er worden nummers gezongen van de groten van deze tijd – Gordon Lightfoot, Joni Mitchell, Guy Clark, Leonard Cohen en uiteraard Dylan, maar ook Mickey Newbury, John Hartford (een schitterende uitvoering van Nobody Eats At Linebaughs Anymore) en Adam Mitchell. Halverwege wordt er even een muzikale pauze ingelast met het instrumentale James van Pat Metheny en Lyle Mays. Zelfs Leonard Cohen’s Joan of Arc wordt bij Scott een juweeltje, hoewel ik mijn persoonlijke aversie van de Grote Oude Zeur daarvoor even moest vergeten. Verder overstijgt Scott hier werkelijk alles en iedereen, en is dit album een absolute, onvoorwaardelijke aanrader.