Al Rose is een liedjesschrijver die altijd overtuigt met zijn intelligente, grappige en scherpe liedjes, die hij ook altijd met fraaie arrangementen weet te brengen. Dat bewees hij al eerder met albums als Sad Go Lucky en My First Posthumous Release, en eerlijk gezegd waren de arrangementen daar iets fijnzinniger dan op Spin Spin Dizzy.

Maar de liedjes zijn er gelukkig niets minder om, en als je wat vaker luistert blijken de wat “dikke” arrangementen toch ook wel weer erg goed in elkaar te zitten, met af en toe fraaie blazers- of strijkerspartijen. De tien liedjes zijn, als altijd bij Rose, gewoon weer erg goed. Veel meer hoeven we hier eigenlijk niet aan toe te voegen – uitstekende liedjes, goed gebracht, een uitstekend groeiplaatje – aanschaffen dus.

Luister hier naar een paar fragmenten: