Na een reeks albums voor het Appleseed label raakte dat platenlabel helaas in de problemen en moest Eric Andersen voor de zoveelste keer in zijn lange muzikale loopbaan op zoek naar een nieuw platenlabel. Hij vond het verrassend genoeg in Duitsland, bij Meyer Records, en voor dat label nam hij in maart 2010 in Keulen een live concert op, met zijn echtgenote Inge Andersen die de tweede stem zingt en de Italiaanse violist Michele Gazich, die op een magnifieke, subtiele manier weet te ondersteunen.

Eric Andersen is de meest melancholieke en meest poëtische verhalenverteller van alle singer/songwriters, en ook hier presenteert hij weer een paar fraaie nieuwe juweeltjes – Dance of Love and Death, over de valkuilen van de liefde, Sinking Deeper Into You, dat zoals altijd bij Andersen, geen doorsnee liefdesliedje is geworden, net als Salt On Your Skin, waarin ook en passant een depressie wordt aangestipt. Eat your heart out, Leonard Cohen, zou je bijna zeggen.

Het concert wordt aangevuld met een paar prachtige, al net zo melancholieke oude bekenden als het mooi meanderende Time Run Like A Freight Train dat hier bijna negen minuten mag duren, Woman She Was Gentle, en het onverwoestbare Blue River, waar Inge Andersen laat horen dat ze een schitterende tweede stem kan neerzetten. Er wordt afgesloten met Tom Paxton’s Last Thing On My MInd.

Een live concert, dus back to basics, maar het is een bloedmooi album, omdat Andersen in topvorm is, maar ook door het onwaarschijnlijk mooie vioolspel van Gazich, die de nummers juist dat beetje extra geeft, en de accenten van Inge Andersen.

Klik op het driehoekje om het fragment te beluisteren.