Dan Tuffy is een Australische Nederlander die we al kenden van sublieme bands als Parne Gadje en Big Low, maar Tuffy heeft nu al voor de tweede keer een solo-album gemaakt dat minstens zo goed is, al zit het in een iets andere hoek. Denk aan de Velvet Underground in haar beste periode, maar dan met de relaxte aanpak van JJ Cale. Dan kom je een beetje in de buurt, denk ik.

Dan Tuffy heeft zijn album Letters of Gold opgedeeld in twee helften, de “bright side” en de “shady side”. Je beging met de bright side, en als je dan een nummer als Eternity hebt beluisterd krijg je het vermoeden dat Tuffy oftewel een merkwaardig zwart gevoel voor humor heeft of een wel erg donkere kijk op het leven. Het maakt je in ieder geval erg benieuwd naar hoe hij tegen de shady side van het leven aankijkt. En dan hoor je bijvoorbeeld No Sleep Until the Work is Done.

Laten we zeggen dat het geen vrolijk, opgewekt plaatje is geworden, maar wel een intens, melancholiek en indrukwekkend album, dat met een geweldige internationale band is opgenomen. De Australiër Michael Turner zorgt voor de elektronica, keys, percussie, harmonium, gitaar en nog het een en ander, Matt Walker en Lucie Thorne bespelen gitaren en banjo en zingen mee, de Nederlandse Madelief van Wijnen en Judith Renkema zijn de voortreffelijke bassisten en Zlaya Loud, Tuffy’s oude maat, zorgt voor de productie en allerlei “geluiden”.

Het is vooral de stem van Tuffy die me altijd weer bij de kladden grijpt, moet ik bekennen. Die stem heeft dezelfde hypnotiserende kwaliteiten die iemand als JJ Cale voor mij ook onweerstaanbaar maakte – de warmte van de stem en de rust en overtuigingskracht waarmee gezongen wordt. En dan die fantastische arrangementen bij die indringende liedjes er nog eens bij… Mooi mooi.

Luister hier naar een paar fragmenten: