
greg copeland the tango bar
Greg Copeland was een jeugdvriend van Jackson Browne en deed als songwriter zeker niet voor hem onder, maar hoewel Browne wereldberoemd werd viel de debuutplaat van Copeland in 1982 dood (hoewel Time Magazine het album in de top tien van beste albums van het jaar had opgenomen) en werd er lang weinig van hem gehoord, al werkte hij veel met Browne samen, en met veel andere West-Coast-artiesten.
Maar in 2008 verscheen er onverwacht toch nog een solo-album, Diana and James, met Jackson Browne als executive producer, en vrienden als multi-instrumentalist Greg Leisz (die het album produceerde) in de band. Een pracht van een album met fraaie doorleefde liedjes. Het volgende album liet weer een behoorlijke tijd op zich wachten, maar is opnieuw de moeite van het wachten meer dan waard.
Greg Leisz speelt weer mee, maar heeft de productie voor The Tango Bar overgelaten aan Tyler Chester, ook al zo’n begaafde multi-instrumentalist, die hier piano, bas, gitaar, keyboards en percussie speelt en voor het blazersarrangement in het titelnummer tekent. Copeland zingt niet alle nummers zelf, het album begint zelfs met een ingetogen liedje dat door Inara George gezongen wordt, en later zingt Caitlin Canty zelfs drie prachtliedjes achter elkaar. Een van mijn favoriete drummers, Don Heffington, mag ook een paar keer meespelen, en zo zijn er meer fantastische gastmusici te horen.
Uiteindelijk draait het toch om de liedjes, en die zijn allemaal subliem, en wat mij persoonlijk betreft had Copeland ze allemaal zelf mogen zingen, want ik vind zijn licht hese stem tamelijk onweerstaanbaar. Hij is 75, dus wellicht wat onzeker als hij zingt, maar dat is nergens voor nodig, zeker als hij parlando zingt, zoals in het donkere Lou Reed, of kalm en melancholiek als in het titelnummer The Tango Bar. Mooi, mooi plaatje.
- Greg Copeland – The Tango Bar – Paraply Records – distr Hemifran
Luister hier naar een paar fragmenten: