Als je Oostenrijker bent en je heet Georg Altziebler, en je wil als singer/songwriter graag internationaal doorbreken, dan kies je uiteraard voor een aansprekende artiestennaam. Maar of Son of the Velvet Rat nu zo’n geweldige keus was waag ik te betwijfelen. Ik heb zelf in ieder geval altijd wat moeite om een nieuwe cd van de Son of the Velvet Rat te gaan draaien, terwijl ik inmiddels weet dat Altziebler prima melancholieke liedjes schrijft, en hij daar ook steeds met gastmusici prachtige arrangementen bij weet te maken.

Vanaf 2003 is toetsenist Heike Binder overigens zijn vaste bandlid (en inmiddels ook zijn echtgenote), en samen wonen en werken ze sinds 2013 in de Verenigde Staten, in Joshua Tree in de Californische Mojave woestijn, waar ze voor elk nieuw album weer andere gastmusici uitnodigen. De lijst voor Solitary Company is lang maar de arrangementen zijn ook hier weer magnifiek.

De meeste nummers zijn traag en treurig, om het maar simpel te zeggen, dus je veert echt even op als het derde nummer, Stardust, opgewekt begint met een fluitende Altziebler en een heerlijke elektrische gitaar. De treurigheid zet daarna snel weer in om tegen het einde nog een keer te worden onderbroken door nog zo’n opgewekt nummer, The Ferris Wheel, en ik moet eerlijk bekennen dat ik dat de twee hoogtepunten van het album vind. Ik heb een zwak voor fluitende zangers, dat is één, maar ik vind de rest misschien ook gewoon net een tikkeltje te zwaar op de hand, maar dat hoort zo bij “folk noir” geloof ik..

• Son of the Velvet Rat – Solitary Company – Fluff and Gravy Records – distr Hemifran
• Bestel de plaat hier bij een bekende webwinkel: Solitary Company

Luister hier naar een paar fragmenten: