Steve Mayone is een geweldige Amerikaanse singer/songwriter die ik leerde kennen doordat hij als begeleider mee was op tournee met Annie Keating, en hij een van zijn eigen liedjes mocht zingen. Dat maakte meteen indruk, dus ik kocht meteen zijn laatste album Sideways Rain en was totaal verkocht. Mayone is naast een geweldige liedjesschrijver ook een multi-instrumentalist die in allerlei bands en projecten een niet te onderschatten rol speelt, maar zijn soloplaten zijn toch wel heel speciaal.

In het begin van dit vreemde corona-jaar begon hij thuis met het opnemen van Mayone, geïnspireerd door Paul McCartney’s album McCartney uit 1970. McCartney nam die plaat in zijn eentje thuis op, speelde alle instrumenten zelf. Het was zijn eerste solo-album en het was voor hem een reddingsboei voor de chaos van de buitenwereld op dat moment, en een manier om zijn creativiteit weer te laten vloeien.

In maart 2020 begon Mayone met Matt Keating het debuutalbum van hun band Bastards of Fine Arts te mixen, maar toen werd Keating getroffen door corona (inmiddels is hij weer hersteld gelukkig). Mayone zat thuis in isolatie met zijn vrouw en twee kleine kinderen. Zijn studio was zijn vluchtheuvel voor de gekte van de wereld. En zo ontstond Mayone, een verbazingwekkend mooi album, waarop Mayone niet alleen zingt, maar ook gitaar, piano, mandoline, banjo, ukulele, lap steel, bas, drums en percussie speelt. Sing Along Stuff is verrassend genoeg een instrumental en sommige nummers duren niet langer dan anderhalve minuut of twee minuten, maar je hebt nergens het gevoel dat een nummer te kort of te lang duurt.

Mayone is een meester. Een meester-liedjesschrijver, maar ook een virtuoos muzikant en arrangeur. Mayone is niet onder ideale omstandigheden ontstaan, maar ik durf het hier gerust een klein meesterwerkje te noemen.

Luister hier naar een paar fragmenten: