Ede Staal is in ieder geval in Groningen wereldberoemd – hij staat, dertig jaar na zijn dood, nog steeds als elk jaar op de eerste plaats van de jaarlijkse Top Vijftig van RTL Noord en zijn liedjes worden met groot succes door meerdere andere artiesten uitgevoerd, onder meer in het Limburgs door Paul van Loo of in een jazz-uitvoering door Marieke Klooster en het trio van Philip Baumgarten. En Marcel Hensema maakte met “Mijn Ede” zelfs een complete theatervoorstelling rond Staal (die door een tweede voorstelling “Mijn Tweede” gevolgd werd).

En dat voor een man die tijdens zijn korte leven (hij werd maar 44) maar één langspeelplaat heeft uitgebracht, Mien Toentje. Tijdens zijn ziekte werkte hij nog wel aan zijn tweede lp, As vaaier woorden, die na zijn dood uitkwam. Daarmee was een legende geboren, want die liedjes, die stem, de melancholie, dat bleek heel veel mensen aan te spreken, dus werd er later meer materiaal uitgebracht – opnames die Staal in zijn huiskamer met een bandrecorder had gemaakt, liedjes die soms duidelijk nog niet af waren, opnames die technisch veel te wensen overlieten, maar toch…

Mien Grunnegerlaand bevat de mooiste van die thuisopnames, en ondanks de gebrekkige geluidskwaliteit word je toch weer geraakt door die stem, door de ingetogen liedjes, door de eenzaamheid wellicht. Staal zingt hier in het Gronings (wat zelfs voor een Limburger als ondergetekende geen probleem is), het Nederlands, Engels en Duits. De Groningse liedjes zijn daarvan verreweg het mooist. Ik word er zelf iedere keer weer stil van.

• Ede Staal – Mien Grunnegerlaand – Marista MCD 15316

Luister hier naar een paar fragmenten: