Harry Niehof is een meer dan voortreffelijke gitarist, een geweldige liedjesschrijver en een sublieme zanger, die met zijn licht hese stemgeluid zijn liedjes net dat beetje extra geeft. Hij wordt bovendien met elk album beter, lijkt het wel, want we hebben met groeiende bewondering zitten luisteren naar Café op Driefklaai, een soort van thema-album, waarin Niehuis het café van zijn vader, Café E.H. Niehof, in 1960 opnieuw bezoekt, maar er tegelijkertijd een eigentijds Gronings verhaal van maakt. De verwijzing in de naam van het café dat de titel van het album levert (voor niet Groningers: driefklaai betekent letterlijk drijfklei en verwijst naar de aardbevingen) zegt genoeg.

Maar het zijn vooral de schitterende portretten van de stamgasten als Haarm Jan in Achterstalleg of Vrauw Smit in Rimpeling die dit weer tot een meesterwerkje maken, vooral ook door de magnifieke arrangementen. Luister maar eens naar het perfecte arrangement bij Rimpeling en de laid-back manier waarop Niehof dat liedje zingt. Dat is echt van internationale klasse. En zo is er veel meer te genieten – de reggaeritmes in het titelnummer Café op Driefklaai bijvoorbeeld, die prachtig gecombineerd worden met een bluesy piano. En vergeet Niehof’s gitaarspel niet.

Bij de cd zit ook nog een boekje met een aantal schitterende Grunneger verhalen, waardoor je ook een beetje een idee krijgt van de avondvullende voorstelling die Niehof rond Café op Driefklaai heeft gemaakt – want vertellen kan Niehof ook, op zijn Gronings, met die speciale unieke humor waar ik, na veertig jaar Groningen, aardig aan gehecht geraakt ben. Eén voorbeeld, de epiloog in het boekje:

Brug over t Botterdaip staait open:
Hinnerk Beun en Haarm Jan staon der bie te kieken.
Der komt n vrachtschip aan, dij past der net deurhèn, aan baaide kanten is der gain centimeter meer over.
Hinnerk: “Daor ken gain moes meer bie.
Haarm Jan: “Huift ook nait ja.”

Luister hier naar een paar fragmenten:

achterstalleg     
café op driefklaai     
rimpeling