Martin Korthuis heeft al vaker met anderen samengewerkt, en heeft ook een tijdlang met een geweldige band opgenomen, maar sinds een paar jaar vormt hij een duo samen met Eddo Pol, en hun eerste gezamenlijk album heet Nij, wat simpelweg nieuw betekent, en je krijgt sterk de indruk dat Korthuis alle schepen achter zich wil verbranden, niet om wil kijken en alleen maar vooruit wil met deze nieuwe muzikale partner.

Het levert een indringend album op, want er is wel degelijk sprake van muzikale magie tussen die twee, maar het is tegelijk ook het treurigste album van Korthuis dat ik in tijden gehoord heb. Ik weet niet wat er gebeurd is, maar Korthuis is er zeker niet vrolijker op geworden. Het levert allemaal wel mooie en soms zelfs aangrijpende liedjes op, zoals de stille, trieste afsluiter Mag ik, of het fraaie Onderwegens, en het titelnummer Nij. De band mis je overigens geen moment, de twee werken als duo heel mooi samen.

Luister hier naar een paar fragmenten: