reacties op de muziek van dick raaijmakers
Dick Raaijmakers is een componist die muziek maakt die niet altijd even toegankelijk is. Voor mij was het dan ook een verrassing te merken dat er blijkbaar veel meer mensen door die merkwaardige muziek gegrepen zijn. Op de cd STRP1 (ondertitel Reactions to the music of Dick Raaijmakers) vind je een zeer ruim uur vol muziek die geïnspireerd is op die van Raaijmakers. Soms gaat het om eigen composities, soms om herbewerkingen van Raaijmakers-composities, vaak om remixen. Het leuke is dat het niet alleen een zeer gevarieerde cd is geworden, maar ook een erg geïnspireerd album. En dat terwijl ik dacht dat de elektronische muziek de laatste jaren zo’n beetje op sterven na dood was.
Dat blijkt dus niet alleen erg mee te vallen – het is ook zo dat er nog steeds avonturen beleefd kunnen worden in dat merkwaardige grensgebied, waarin de grenzen worden verkend tussen “gewoon geluid” en muziek. In Tutaka Makino’s Vijf Canons horen we bijvoorbeeld elektronische geluiden die nog het meest aan krakend ijs doen denken. Zeer fascinerend, onheilspellend en buitengewoon prachtig. Daarnaast vind je Atom’s Colonel Bogey, waarin de geluiden uit het bekende deuntje uit The Bridge On The River Kwai nog verder zijn vervormd dan bij Raaijmakers, terwijl het melodietje verbazend genoeg nog steeds zeer herkenbaar is. Maar hier is niets onheilspellends aan – dit is pure humor. De rest van het album bevindt zich steeds ergens tussen deze twee uitersten.
Wat bij dit hele project vooral opvalt is dat Raaijmakers’ muziek nog zo ongelofelijk vitaal blijkt te zijn, en dat moderne componisten, muzikanten en remixers er zo goed mee uit de voeten kunnen. Het is een album dat prima op zichzelf kan staan, maar dat ook onmiddellijk weer doet grijpen naar het prachtige verzamelboxje dat Donemus een tijd geleden uitbracht, en de schitterende verzamelbox van Basta, waar je ook de andere Nederlandse elektronicapioniers kunt vinden.
