Drie jazzvirtuozen speelden in Yoshi’s in Oakland (USA) de sterren van de hemel. Trompettist Eric Vloeimans is een trompettist die zijn gelijke nergens heeft, en die ook voor muziekliefhebbers die helemaal niet van trompet zeggen te houden fantastisch mooie muziek maakt. Dat heeft te maken met zijn toon, maar ook met de lyrische, ontspannen manier van spelen.

Maar er is meer aan de hand, want dit trio weet een spanningsboog op te bouwen en vast te houden die je het gevoel geeft dat je hier weer eens jazz hoort zoals jazz bedoeld is – er wordt geïmproviseerd, maar niet op een hinderlijke manier, waarbij de solist zijn publiek al snel kwijt is omdat de hij vooral zijn virtuositeit moet showen. Niets daarvan bij dit trio. Hier gaat het om de pure lol van het samenspelen, en om de schoonheid van de muziek.

Spannende muziek, waarbij je als luisteraar op het puntje van je stoel zit, maar ook muziek waar je naar kunt luisteren vanwege de vrolijkheid, vanwege de melancholie, vanwege de magische meerwaarde van drie muzikanten die elkaar aanvullen, opzwepen, uitdagen en muzikaal liefhebben. Eric Vloeimans mag dan de ster zijn van dit trio, gitarist Anton Goudsmit zorgt wel degelijk ook voor een paar zeer fraaie verrassingen, en pianist Harmen Fraanje is veel meer dan alleen maar de ondersteuner.

Zoals Martin Bril in het cd-boekje zegt: “Het is muziek die zich niet laat grijpen, het ontglipt je voortdurend. Betoverend, dat zeker. Melancholiek, dat ook. Vrolijk, vanzelfsprekend. De muziek is vloeiend als water, vloeiend als een dans, vloeiend als een verkeersader en vloeiend als het leven zelf.” Mooier kan ik het niet zeggen. Een absolute aanrader.