Mehmet Polat is een bijzondere ud-speler, die de grenzen van dit eeuwenoude instrument op verschillende manieren opzoekt. Door zijn eigenzinnige manier van spelen uiteraard, waarin hij de invloeden van Anatolische volksmuziek, klassieke Ottomaanse muziek combineert met jazz en nog veel meer. Hij ontwikkelde niet alleen een eigen techniek van spelen, maar ontwierp ook een eigen ud met twee extra bassnaren om de reikwijdte van het instrument te vergroten.

We kenden Polat al van zijn Mehmet Polat Trio, maar hij speelde ook al samen met Eric Vloeimans en Michel Banabila op het verbazingwekkend mooie album New Land, en daarnaast speelt hij ook in het Andalusisch Orkest. En nu is er het eerste solo-album, Ageless Garden. Dat betekent niet dat je Polat nu in zijn eentje een heel album hoort volspelen, want hij heeft ook een aantal gastspelers uitgenodigd, maar hij componeerde wel alle stukken, en zijn ud speelt zeker de glorieuze hoofdrol, want met dat instrument kan Polat inmiddels alles, van melancholiek zingen tot fel uithalen of hypnotiserende riffs spelen.

Tijdloos is deze muziek absoluut, maar het is tegelijk muziek die je nog nooit eerder gehoord hebt. De tradities zijn zeker terug te horen, maar Polat creëert hier wel degelijk zijn eigen muzikale universum, zijn eigen muzikale tuin. En dat is een tuin waar je met veel plezier een hele tijd in door wil brengen. De Ageless Garden van Mehmet Polat is een subliem klein meesterwerkje.

Luister hier naar een paar fragmenten: